قبـر پـرستـی بـا بـت پـرستـی چـه فـرقـی دارد؟

ررقبر پرستی، زنده پرستی، مرده پرستی، فرعونِ زمان پرستی، شیطان پرستی، گوساله پرستی، حزب پرستی، مال پرستی، وطن پرستی، قدرت پرستی، علم پرستی، ایسم پرستی ... و کلاً هر پرستشی به غیر از پرستش خداوند متعال که واحد، احد و بی مِثل و مانند است، با بت پرستی هیچ فرقی ندارد و همه شرک است.

اما، سؤال اینجاست که حالا چه کسی «قبر پرستی» می‌کند؟! آیا منظور "زیارت اهل قبور" است که سنت و سیره‌ی رسول‌ الله و اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین بوده است و شیعه و سنّی در باب استحباب آن احادیث بسیاری نقل کرده‌اند می‌باشد. و آیا در این میان مقصود اصلی زیارت حرم‌های شریف است، نه رفتن سر قبر پدر و مادر و خویشان؟

خب حالا چه کسی قبر آنها را می‌پرستد؟ یا اساساً چه کسی خودشان را می‌پرستد که حالا قبرشان را بپرستد؟! مگر زیارت زنده در خانه‌اش یا مُرده بر قبرش، پرستش است؟!

***- پس معنای پرستش را نمی‌دانند و اساساً جهت ضد تبلیغ چنین می‌گویند. اگر معنای پرستش را می‌دانستند، می‌فهمیدند که آیا مبتلا به نفس پرستی هستند، و نفس خویش را «إله» خود قرار داده‌اند یا خیر؟ آیا فرعون پرست، شیطان پرست و گوساله‌پرست و ایسم پرست نشده‌اند و همین شرک سبب عناد و لجاج‌شان با موحدین و مسلمانان و به ویژه شیعیان نشده است؟

«أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا» (الفرقان، 43)

ترجمه: آيا آن كس كه هواىِ [نفس‏] خود را معبود خويش گرفته است ديدى؟ آيا [مى‏توانى‏] ضامنِ او باشى؟

«أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ» (الجاثیه، 23)

ترجمه: پس آيا ديدى كسى را كه معبود خود را هواى نفسش قرار داده و خدا او را روى علم خود (به كفر باطن و خبث سريره‏اش) و آگاهى وى، به حال خود رها كرده و بر گوش و قلب او مهر (شقاوت) نهاده و بر ديده (دل) او پرده كشيده؟! پس چه كسى است كه او را بعد از خدا هدايت كند؟ آيا متذكر نمى‏شويد؟

***- همه کفر، عناد، لجاج، حرص و دغدغه‌ی آنها این است که چرا ما مثل آنان هوای نفس خود و دیگران را نمی‌پرستیم و چرا در نهایت عبد و بنده‌ی ذلیل خدایان آنها نمی‌شویم؟ چرا علاقمند و دوستدار بندگان مخلص و کامل خدا هستیم و با محبت و زیارت قبورشان، ارتباط و اتصال خود را به آنان اختصاص می‌دهیم و این عشق خالصانه و خدایی خود را اینگونه پُرشور بروز می‌دهیم؟ می‌خواهند از آنها قطع کنیم و به غل و زنجیرهای بندگی اینها کشانده شویم، منتهی از هر راهی وارد می‌شوند و یکی از آن راه‌ها، «توحید» است! می‌خواهند به خدا و پیامبر و اهل بیت علیهم السلام نیز درس توحید و شرک بدهند، لذا «زیارت» را «پرستش» می‌خوانند و سپس به این غلط من درآوردی خود می‌تازند!