به گزارش کافه گردش به نقل از مهر، مشتریان بازار تهران شاید هرگز ندانند مسیری که بارها آن را طی کرده اند و امامزاده ای که از کنارش گذشته اند، پیکر کسی را در خود جای داده که روزگاری «شمشیرزن ترین جنگجوی شرق» بود.

این مزارها را شاید کم تر کسی بشناسد. مزار سردارانی که نام و رشادت هایشان در تاریخ ایران ثبت شده است. اما سنگ قبرهایشان در گمنامی خاک می خورد.

«رئیسعلی دلواری» نماد مقاومت مردم جنوب ایران است. رهبر بزرگ نهضت مقاومت مردم جنوب ایران در برابر استعمارگران و سرداری که نام «دلیران تنگستان» را برای همیشه جاودانه کرد و خاک جنوب ایران، رشادت های او و همرزمانش را خوب به یاد دارد. کسی که 12 شهریور ماه سالروز شهادتش به نام «روز ملی مبارزه با استعمار انگلیس» نام گذاری شد. اما شاید کم تر کسی بداند که مزار این سردار بزرگ و نامی ایران، جایی به غیر از بوشهر و دلوار و حتی خاک ایران است.

رئیسعلی دلواری اما تنها کسی نیست که مزارش، ناآشنا و غریب است. شاید سالروز شهادت این سردار بزرگ ایرانی بهترین بهانه باشد برای پرداختن به سرداران بزرگی که مزارشان بی نشان و غریب افتاده است.

 

 

«خانه ی ما کوه است و انهدام و تخریب آن ها خارج از حیطه ی قدرت و امکان امپراطوری بریتانیای کبیر است.» این، پاسخ رئیسعلی به نامه ی تهدیدآمیز بریتانیایی ها بود. آن ها رئیسعلی و یارانش را تهدید کرده بودند که: «چنان چه بر ضد دولت انگلستان قیام و اقدام کنید، مبادرت به جنگ می نماییم، در این صورت خانه هایتان ویران و نخل هایتان را قطع خواهیم کرد.»

 

رئیسعلی دلواری فرزند رئیس محمد، کدخدای ده دلواربود که در سال 1299 هجری قمری متولد شد. او در عصر مشروطیت جوانی بیست و چهارساله، بلندهمت، شجاع و در صدق و وفا بی مانند بود. اگرچه سواد کامل و معلومات کافی نداشت، اما پاکی سرشت داشت. رئیس علی بعد از این که قوای اشغالگر انگلستان بوشهر را به تصرف خود درآوردند با شجاعت به مقابله پرداخت و شکست سنگینی بر قوای انگلستان وارد کرد و در حین مبارزه با دشمنان، از پشت با گلوله ی یکی از سربازان خائن خود در منطقه ی تنگک صفر، در بیست و سوم شوال 1333 هجری قمری به شهادت رسید.

پیکر او را ابتدا در نزدیکی امامزاده ای در روستای «کله بند» به خاک سپردند؛ اما از انجا که رئیسعلی وصیت کرده بود، او را در نزدیکی بارگاه مولایش حضرت علی (ع) دفن کنند، پیکر او به قبرستان وادی السلام شهر نجف در عراق منتقل و انجا به خاک سپرده شد . جایی که شاید حتی کم تر کسی از زائران ایرانی عتبات عالیات هم از آن باخبر باشند.

 

 

 

مشتریان بازار تهران شاید هرگز ندانند مسیری که بارها آن را طی کرده اند و امامزاده ای که از کنارش گذشتنه اند، پیکر کسی را در خود جای داده که روزگاری  «شمشیرزن ترین جنگجوی شرق» بود. «لطفعلی خان زند» جوان شجاع و دلاور ایرانی که آخرین پادشاه سلسله ی زندیه در ایران بود، تبحر خاصی در شمشیر زنی داشت. لطفعلی خان از معدود پادشاهان عادل و محبوب ایران بود که  در زمان صدارتش، خدمات بزرگی برای توسعه و پیشرفت ایران انجام داد. لطفعلی خان زند مردی راستگو، جوانمرد، صریح اللهجه و با اراده ای قوی بود. صفاتی که او را بیشتر از همه، شبیه به کریم خان زند می کند. او همانند کریم خان زند خوش خلق و دادگستر و نیک فطرت و با ترحم و نوع پرور بود و می گفت: «نمی توانم چهره ای اندوهگین را ببینم و نمی توانم تحمل کنم که من سیر باشم و هم نوع من گرسنه.» گفته می شود او در مشرق زمین اولین کسی بود که به فکر تاسیس نوعی بیمه ی اجتماعی افتاد که البته عمرش کفاف عملیاتی کردن این فکر را نداد.

لطفعلی خان زند، سرانجام با خیانت «حاج ابراهیم خان کلانتر» حاکم شیراز و در حالی که پس از ساعت ها جنگ تن به تن و دلاورانه، غرق در خون بود، به اسارت آغامحمدخان قاجار افتاد و به فجیع ترین شکل ممکن به قتل رسید. پیکر او را در امامزاده زید تهران دفن کردند. جایی که حالا بخشی از بارار بزرگ تهران است و کم تر کسی از آن اطلاعی دارد. چند وقت پیش گزارش هایی منتشر شد که نشان می داد اتاقی که مزار لطفعلی خان زند در آن قرار دارد، تبدیل به انباری شده است.

برای یافتن آدرسی از آرامگاه و آستان مقدس در ورودی های مختلف بازار هیچ تابلو و علامتی وجود ندارد و تنها منابع آدرس یابی مغازه داران و ساکنان آن منطقه هستند که باید به آدرس های آنها اعتماد کرد. پس از گذر از چندین پیچ و راسته در بازار تهران تابلویی در جوار محل مورد نظر نصب شده که نشان می دهد که امامزاده زید (ع) در کجا قرار گرفته و به غیر از این تابلو که در جوار آستان نصب شده دیگر هیچ تابلوی دیگری از امامزاده یا حتی آرامگاه لطفعلی خان زند در طول بازار یا نصب نشده یا در انبوهی از جمعیت قابل مشاهده نیست.

آرامگاه لطفعلی خان زند نیز در گوشه ای از محوطه امامزاده واقع شده، اما گردشگران اجازه ورود به آرامگاه لطفعلی خان زند را ندارند چراکه در آرامگاه قفل شده و ورود به آن نیز با اجازه کتبی از میراث فرهنگی امکان پذیر است.

 

 

 

 

شاید اگر الان از شما بپرسند مزار «ستارخان» درکجا قرار دارد، بی واسطه و بلافاصله ذهن تان به سمت تبریز برود. شهری که زادگاه «سردار ملی» بود و شروع نهضت مشروطیت از آنجا شکل گرفت. اما جالب است بدانید مزار ستارخان، جایی غیر از تبریز قرار دارد.

 

حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در شهر ری ، جایی است که پذیرای پیکر یکی از رهبران قیام مشروطه در ایران بوده است. سردار رشید و شجاع اهل تبریز که خاطره ی مبارزه هایش در تاریخ ایران ثبت شده و حالا در گوشه ای از صحن حرم مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) آرمیده است.

 

 

هرچند طی سال های اخیر، نوادگان ستارخان تلاش کرده اند تا پیکر او را با کسب مجوزهای شرعی، از شهر ری به تبریز منتقل کنند، اما تا به حال چنین اقدامی انجام نشده است و مزار سردار ملی و دلاور تبریزی، همچنان مهمان مردم شهر ری و تهران است.

 

منبع: خبرگزاری  بولتن (شماره ی 166462)

ویرایش: کافه گردش (حمیدرضا قادری)