برخی گیاهان مهاجم دیگری که به ایران وارد کرده ایم

به جز کاج(Pinus eldarica) و سرو نقره ای(Cupressus arizonica) که گیاهانی سوزنی برگ یا مخروطی هستند، اقاقیا (Robinia pseudoacacia)، آتریپلکس (Atriplex canescens)، کهور پاکستانی آمریکایی (Prosopis juliflora) و اکالیپتوس (Eucalyptus camaldulensis) هم از سرزمینهایی دیگر آمده اند که نه آب و هوای آنها با ما یکی است و نه رشد آنها به حال تنوع زیستی ما مفید است. مثلاً اوکالیپتوس نیز یک گرمسیری است از همه بدتر این که این کاشتهای غیراصولی و مخرب، اغلب در مناطق حفاظت شده که سرشار از گونه های ارزشمند هستند و به قیمت جان گیاهان و جانوران منحصر بفرد این مناطق، انجام می شود. مثلاً اوکالیپتوس خاک اطراف خود را سمی می کند، آبهای زیرزمینی را به سرعت بالا می کشد و سه برابر وزنش آب جذب می کند و این طوری مانع رشد گیاهان دیگر می شود. با توجه به آنچه ذکر شد، فقط می توانیم امیدوار باشیم امسال در روز درختکاری و هفته منابع طبیعی، درختان مهاجم کمتری با دستان خودمان به محیط زیست شکننده و آسیب دیده و زخمی کشور تحمیل کنیم و در سالهای بعد، اندک اندک رسم درختکاری را به درختان و گیاهان بومی کشورمان محدود کنیم.