مرحـــــوم اســــتاد علی اربابی در سال ۱۳۱۸ در تهران مــــتولد شـــــــــد و از سن ۱۰سالگی با هدایت مادر و پدر بزرگوارش که هر دوی این بزرگـــــــواران نیز قرآنی بودند،به مکتب خانه رفت و ازهمان زمان، قدم در وادی یادگیری قــــــــرآن نهاد. او در ســــال ۱۳۴۷ در محضر استاد ((خلیل رحمان )) که به منظور آموزش قرائت قرآن از مدینه به ایران آمــــده بود، تلمذ کرد و در ادامه نیز با حضــــــــور در جلسات ((استاد مولائی)) به میدان فنی قرائت وارد شد. استاد اربابـــــــــی باعشـــــــق و علاقه ذاتی که نسبت به یادگیری قرآن داشت و باپیگری مــــجدانه وحضور در مــــحضر اساتید بزرگی چون شیخ القراء مصطفی اسماعیل،اســـتادمحمود علی البناء، استاد احمد رزیقی و دیگر اساتید بزگ مصری وهمـــــــچون ضبط و جمع‌آوری تلاوت‌های این اســــاتید، امکان یادگیری فنون قرائت قرآن‌کریم رابرای جوانان کشورمان فراهم آورد و در طـــــول ۳۷ سال تلاش در مسیر تعلیم قرآن کریم ده ها مربی استاد و قاری قرآن تربیت کـــــــرد. این استاد بزرگــــــــوار بافروتنی و صداقتی که داشت همواره مورد علاقه واحترام شاگردان و ســــــــایر اساتید علوم قرآنی بود به طوری که جامعه قرآنی متفق‌القول دلیل مانـــدگاری اســـــتاد اربابی را دوری از غرور و تربیت شاگردان بدون هیچ چشم داشــــــتی می‌دانستند. جمعیت بسیاری از مشتاقان کـــــلام وحی در زمانی که اســـتادمدرس آن کلاس بود در سرکلاس درس وی حاضــــــــر می شدند و با شــــور و اشــــتیاق خاصی به درس استاد گوش فرا می دادند. استاد اربابی همــــــواره مــعتقد بود: ((بهترین دوست و رفیق همه مسلمانان در هر شغل و صــنفی که هستند قرآن است و کسی که با قرآن مانوس است، قرآن به ا و زندگی‌پر برکت عزت، سلامتی و نعمت میدهد، البته انسی که خالصانه باشد نه از قــــــبل آن بهره شخصی ببریم.))

وی در تاریخ۱۷ اسفند ماه ۸۵ پس از تحمل مدت ها رنج و بیماری دارفـــــانی را وداع گفت. برای روح بزرگـــش پرواز در جوار روح قدسی رسول الله اعظم(ص) را آرزو می کنیم.