پس از گذر ایامی چند ، شیخ موسیقی شرقی را آموخته در آن تبحّر یافت . از این رو به خواندن قصاید و ابتهالات دینی پرداخت و چنان الحان و نغماتی را در این قصاید به كار برد ، كه عقل ها را از سر به در كرده ، به آنان شادی و نشاطی وصف ناشدنی می بخشید و شاید بتوان گفت كه بسیاری قصاید دینی را كه امروزه در محافل و مجالس می شنویم همه از نغمات زیبای اوست . بیشتر آنان كه به سرودن این قصاید پرداخته اند بر همین اسلوب و فنون عمل كرده ، در چهار چوب مكتب او پرورش یافته اند .