س) شيخ محمد رفعت يكی از قطب‌های فرقه «نقشبنديه» به‌شمار می‌رفت، ميزان تاثير افكارش بر اين جماعت چگونه بود؟ و آيا اين موضوع بر رفتار عمومی‌اش تاثيری داشت؟

ج) اين جماعت يكی از گروه‌های صوفی است و به موضوع دوستی با خداوند و عدم به زحمت‌افتادن با او ايمان داشت، آن‌ها معتقد بودند كه هيچ مانعی بين آن‌ها و خداوند وجود ندارد، برخی اوقات كه با خدايش خلوت می‌كرد او را با صدايی كه شنيده می‌شد خطاب می‌كرد به‌ويژه آنجايی كه می‌گفت: «درست است كه من گناهكارم... من اعتراضی ندارم... من به گناهم اعتراف می‌كنم... من عزيز شما خادم قرآن هستم... خدايا شفايم بده نمی‌خواهم بميرم... می‌خواهم سبك شوم تا قرآن بخوانم... سپس بميرم... خدايا من بنده شما هستم و شما خدای منی و به قسمت شما راضی‌ام.»