در تحلیل تلاوت‌های استاد شعیشع باید گفت که اولا وی، صدایی با طنین ویژه و کم نظیر همراه با قوت خوب و وسعت تقریبی بیش از دو اکتاو یعنی ۱۴ درجه صوتی دارد که از قدرت تحریر و انعطاف پذیری خوبی نیز برخوردار است. اما صدای وی جزو محدوده‌ی اصوات زیر یا تنور (tenor) است که قدرت فوق العاده‌ای در ایجاد طبقات و پرده‌های اوج دارد.
دوما باید گفت وی از میراث گذشتگان در تلاوت خود استفاده کرده و آن را به سلیقه و روحیه‌ی معاصر و تجدد طلب زمان خود پیوند می‌زند و این بارز ترین ویژگی سبک اوست.
استفاده از تمامی مقامات اصلی عربی و وارد کردن نغمات جدیدی در تلاوت همچون صبا زمزم، راحه الارواح و زنکران که تا آن زمان مرسوم نبوده است، جزو شاخصه‌های لحنی شعیشع است.