ابعاد فنی تلاوت‌های استاد شعیشع
تلاوت‌های استاد شعيشع از حزن و طراوت خاصی برخوردار است. بطوری كه مستمع را به شنيدن ادامه تلاوت تشويق می‌كند. تا جايی كه اگر كسی ابتدای تلاوت اين استاد را گوش كند، تا پايان تلاوت با نغمات ملكوتی استاد شعيشع همراه خواهد شد.
تطابق آهنگ با معنای آيات از ديگر خصوصيات تلاوت‌های استاد شعيشع است و اين استاد همواره سعی می‌كند شنونده را در حين استماع آيات روح‌بخش قرآن كريم، با معنا و مفهوم آيه همراه سازد تا معارف ناب الهی تا عمق وجود مخاطب رسوخ كند.
به گفته خود استاد شعیشع، وی در اوان جوانی از سبک و شیوه‌ی استاد محمد رفعت تقلید می‌نموده است. اما صدای رسا و مرتفع و پر طنین، به مرور وی را به سمت ابداع و خلق سبکی نو و بی سابقه در تلاوت پیش می‌برد. سبکی خاص برای تلاوت قرآن کریم که با ظهور وی در دهه‌ی چهلم میلادی، موجی از بحث و جدل میان علما در مورد جواز و عدم جواز آن از نظر شرعی در گرفت.
برخی شیوه‌ی جدید وی در تلاوت قرآن کریم را آواز گونه می‌دانستند و برخی دیگر رعایت اصول تلاوت از جمله تجوید را از سوی وی دال بر جواز آن می‌پنداشتند. اما با تمام این حرف و حدیث‌ها، شعیشع جای خود را در فضایی باز نمود که پیش از وی دو تن از نوابغ تلاوت، یعنی اساتید رفعت و شعشاعی به شدت عرصه را برای دیگر قاریان تنگ کرده بودند و درست در چنین فضایی او توانست به واسطه‌ی ویژگی‌های صوتی خاص و ایجاد شیوه‌های کاملا جدید، به سرعت به قاری بزرگ و ممتازی تبدیل گردد.