ورزش زورخانه ای از گذشته های دور در میان مردم ایران جایگاه ویژه ای داشته که در ایام قدیم که جنگهای تن به تن بوده برای تقویت جسم جنگجویان در زیر زمین ها به تقویت جسم و روح می پرداختند و هر کدام از ادوات ورزشی باستانی سر لوحه یک جنگ افزار زمان خود بوده مثلا کباده نشانگر تیر و کمان بوده؛ میل باستانی نشانگر گرز بوده و سنگ زورخانه نشانگر سپر بوده است. به هر حال این ورزش در ایران باستان بعد از سوار کاری از ورزش های بومی و سنتی و اصیل ایرانیان بوده است.
قبل از انقلاب ورزش باستانی به صورت سنتی و بین پیشکسوتان و قدیمی ها مرسوم بوده و بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی به صورت حرفه ای و تجمیعی و حرکات موزون در حالی صورت می پذیرد که در بین جوانان و نوجوانان بسیار جایگاه مطلوبی را پیدا کرده است و علاقه مندان فراوانی را جذب نموده است.
