جایگاه ورزش قبل و بعد از انقلاب

فعالیت زنان قبل از انقلاب اسلامی در زمینه ورزش صرفاً جنبه نمایشی داشت به جز دو یا سه رشته ورزشی چراکه زنان در آن سال ها به هیچ عنوان جهانی و آسیایی قابل توجه دست پیدا نکردند؛ ورزش در آن سال های طاغوت یا قبل از انقلاب بیشتر شبیه به ابزار تجملات بود تا حرکتی سلامت بخش به همین خاطر تمام رشد و شکوفایی استعدادها در این ۳۲ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی اتفاق افتاده است زیرا اگر بازنگری در لابه لای روزنامه های قبل و بعد از انقلاب داشته باشیم به این نتیجه خواهیم رسید که این گفته یک ادعا نیست بلکه براساس یک مسیر پژوهشی تاریخی است تا قضاوت رفتاری.
عوامل موفقیت ورزش بانوان در دوران پس از انقلاب
در ابتدای انقلاب اسلامی خانواده ها با توجه به فراهم بودن زمینه های مساعد و مطمئن برای خانواده ها از سوی مسئولین منجر به رشد اعتماد خانواده ها و حضور بیشتر آن ها در ورزش گردید تا جائیکه آن ها با حمایت های ویژه خود، حضور دختران در دانشگاهها، عرصه های مختلف علم صنعت، تجارت و مشارکت در عرصه های مختلف ورزش کمک کردند و اگر ورزش بانوان در این سال ها به توفیقی دست پیدا کرده تنها به واسطه حمایت خانواده ها بوده چراکه ورزش ما با وجود بسیاری از موفقیت ها هنوز نتوانسته نهادینه شود چون بنابر اعتقاد بسیاری از کارشناسان ورزش در جامعه ما باید از دوران کودکی به فرد آموزش داده شود اما کمبود زمین، جدی نگرفتن زنگ ورزش، سهل انگاری مربیان ورزشی راه استعدادیابی را ناهموار کرده که به اعتقاد بسیاری از برنامه ریزان اجتماعی اگر در ادامه راه متخصصین نظارت بیشتری روی جامعه ورزش داشته باشند موفقیت بیشتری حاصل می شود. البته مهمترین عامل کسب موفقیت بانوان در تمام زمینه ها از جمله ورزش می توان به خودباوری، اعتماد به نفس، ایمان به خدا و توکل اشاره کرد و همچنین رمز موفقیت زنان ایرانی در میادین ورزشی داخلی و بین المللی یافتن هویت و اصالت اسلامی- ایرانی می باشد.