جایگاه ورزش قبل و بعد از انقلاب

انقلاب و احیای ورزش بانوان

تا قبل از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، ورزش بانوان تنها در حد شعار خلاصه می شد و با توجه به سیاست های پهلوی حضور ورزشکاران بانو به ابزاری برای تبلیغ تبدیل شده بود.
در المپیک 2008 پکن بود که برای نخستین بار بانویی ایرانی با کسب سهمیه در مسابقات مقدماتی راهی المپیک شد، زیرا قبل از آن بانوان ایرانی تنها می توانستند با سهمیه واید کارت که فقط به رشته هایی خاص تعلق می گرفت در المپیک حضور پیداکنند.
مسئولان ورزش ایران در طول سال های گذشته تلاش زیادی انجام دادند و موفق شدند در برخی رشته ها جواز حضور بانوان ایرانی با پوشش اسلامی را دریافت کنند که از آن جمله می توان به رشته های کاراته، تکواندو، فوتبال، ووشو و فوتسال اشاره کرد.
رشد و گسترش ورزش در بخش بانوان تا به اندازه ای بوده است که ورزشگاه هایی ویژه بانوان در سطح کشور احداث شده که توانایی برعهده گرفتن میزبانی رقابت های مختلف بین المللی را نیز دارند.
عمومیت در ورزشی که سابقاً خصوصی بوده و دوران تاریک رنسانس خود را به پایان رسانده، امروز بانوان را به جایی رسانده که ورای سلامت جسم و روح، ورزش را از بعد قهرمانی و مدال‌آوری آن مورد توجه قرار داده‌اند. آن هم با ارائه الگویی درست از زن ورزشکار مسلمان که حاضر نیست از ارزش‌ها و اصول اعتقادی‌اش ذره‌ای عقب‌ نشینی کند.
کسب 3 سهمیه بانوان ورزشکار در مسابقات المپیک جهانی در رشته‌های قایق‌رانی، تیر و کمان و ‌تکواندو همچنین حضور 4 تن از زنان ورزشکار ایرانی در مسابقات پاراالمپیک پکن،‌ نمونه‌هایی از فعالیت زنان در عرصه‌های ورزشی است.
اختصاص 33 کرسی مدیریتی در مجامع بین‌المللی برای بانوان ورزشکار ایرانی از دستاوردهای دیگر انقلاب اسلامی است که نشان از ارزش و مقام زن در دیدگاه انقلاب اسلامی دارد.
حجاب نه تنها هرگز مانع رشد و حضور زنان ورزشکار ایرانی در عرصه‌های ورزشی نشده است بلکه به عنوان الگویی مهم برای زنان کشورهای اسلامی دیگر همچون کویت،‌ مالزی و ... درآمده است.