شهداء دانش آموز و دانشجو یان انقلابی

بسم رب الشهدا

ان الله اشتری من المؤمنین انفسهم و اموالهم بان لهم بان الجنه یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون و یقتلون …… و ذالکم هو الغفور العظیم “آیه ۱۱۰ سوره توبه”

همانا خداوند جان و مال مؤمنین را به بهای بهشت از ایشان خریداری نموده که در راه خدا جهاد می کنند، پس می کشند و خود کشته می شوند و … و این خود سعادت و پیروزی عظیمی است.

با درود بر خمینی کبیر و با درود بر امت قهرمان و قهرمان پرور ایران و با سلام به شما خوانندگان و شنوندگان این وصیت نامه، ای کسانی که نشسته اید و از زور و تحمیل و تهدید صحبت می کنید ما آگاهانه در این راه قدم برداشتیم و این امت همیشه در صحنه هم شاهدند. ما آگاهانه و عاشقانه پای در این راه گذاشتیم هر چند که از عاقبت کار هم خبر داشتیم، خبر داشتیم که در این راه مال و منال دنیایی وجود ندارد، در این راه مقام نیست، در این راه قدم گذاشتن سعادت خریدن است، در این راه کشته شدن است و در این راه عزت و شرف و افتخار است.

آری در این راه سختی وجود دارد، در این راه سختی وجود دارد و این سختیها دیدن یک نوع امتحان است و اگر خوب از این امتحان بدر آمدیم خوشا به سعادتمان. در این راه عزیزترین عزیزها یعنی جان هیچ ارزشی ندارد، چه بسا کسانی هستند که با آغوش باز به استقبال مرگ می شتابند آری رمز پیروزی ما شهادت طلبی است. به قول امام عزیزمان: رمز پیروزی ملتها در این است که شهادت را آرزو کنند.

آری همانطور که شهدا امتحان ورودی را می دهند ما زندگان هم در برابر خونشان مسئولیم و هر لحظه که بر تعداد شهدای ما افزوده می شود بر مسئولیت ما هم افزوده می شود. اینجاست که کربلا تکرار شده است، اینجاست که با چشم دل می توان خدا را دید، اینجاست که می توان امام عصر را دید، اینجاست که سربازان امام زمان(عج) عاشقانه و با آغوش باز به استقبال مرگ می تازند، آری که ما باید هوشیار باشیم که خون این شهیدان پایمال نشود. بکوشید و مبارزه کنید با کارشکنان، مبارزه کنید و با منافقان مبارزه کنید با تمام مفسدان مبارزه مبارزه مبارزه. ننشینید و این کارشکنی ها را به حساب انقلاب بگذارید انقلاب مال شماست و شما خون دادید شما مال دادید شما در دوران انقلاب و حال از همه چیز گذشتید و همه کارها را شما کردید، پس شما را به خون شهیدان نگذارید که دیگران در سر این سفره بنشینند و بدتر از همه در آخر از شما طلبکارند.

شما باید هماهنگی داشته باشید که دارید شما باید بکوشید تا وعتصمو بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا را هر چه بیشتر تحقق بخشید وحدت داشته باشید که مایه پیروزی در وحدت است من کوچکتر از آنم که به شما دلیران پیام بدهم اما به عنوان یک مسلمان می گویم که مواظب باشید که از امتحان موفق بیرون بیایید و مسئولیت خود را فراموش نکنید که شهیدان رفتند و با سلولهای بدن و تک تک نفس های گرمشان غریو “استقلال” و “آزادی” “جمهوری اسلامی” را سر دادند.

الله اکبر از این همه شور و شکوه و شعور

الله اکبر از این همه ایمان و عشق و ایثار

الله اکبر از این همه پایمردی و دلیری و امید

آری آنها رفتند و امام امت را تنها گذاشتند آن هم در غمی جانکاه و لیک خدای حی قادر متعال است آنچه که مانده است و می ماند اسلام است و ننگ و نفرت خدا و خلق خدا بر کوردلان منافقی است که خفت و خواری را برای همیشه بنام خود ثبت کردند. در آخر از پدر و مادر شما مردم و دوستان و آشنا و خویشان وصیتی همراه با التماس دارم که مرا حلال کنید که زندگیم که به شما و اسلام خدمتی نکرد شاید مرگم باعث خدمتی باشد شاید این خونها، خونهائی را به جوش آورد در راه خدا.

مادرم کوه باش و چون کوه استقامت کن از نام و یاد خدا غافل مباش و برای مظلومی حسین و یارانش و قاسم این حسین گریه کن. خواهرانم زینب وار با ناملایمات دست پنجه نرم کنید.

«خداحافظ»

«حمیدرضا بیکیان» ۲۵/۱۲/۶۰