یافته‌های جدید ناسا درباره پلوتو

تصویری که توسط دوربین دید دور کاوشگر فضایی New Horizons در فاصله‌‌ی ۱۷۰۰۰ کیلومتری در سال ۲۰۱۵ گرفته شده، وسعتی با حدود ۸۰ کیلومتر عرض و بیش از ۷۰۰ کیلومتر طول را به نمایش می گذارد. نکته‌‌ی بسیار عجیبی که دانشمندان را نیز درباره‌‌ی این منطقه به تعجب واداشته ظاهر سلول مانند آن است که خود دستمایه‌‌ی ارائه‌‌ی بسیاری از نظریه‌‌های گوناگون برای توصیف آن شده است. در حال حاضر این نظریه‌‌ی غالب آن است که این گودالهای عجیب و غریب که بر روی سطح این سیاره شکل می گیرند در واقع ناشی از پدیده‌‌ای به نام تصعید هستند.

در مقیاس بزرگ‌تر این سلول‌‌های نسبتا بزرگ که ابعادی در حدود ۱۶ تا ۴۰ کیلومتر دارند به وسیله‌‌ی سازوکاری شکل می گیرند که به طور مداوم سطح سیاره را از نو می سازند. در واقع این ظاهر سلولی در اثر پدیده‌‌ی همرفت ناشی از حرارت پدید می آیند. در این سازوکار نیتروژن جامد توسط گرمای اندک و ضعیف درون سیاره گرم شده، به صورت معلق در آمده و سپس به شکل حباب بزرگی در می‌آید و می‌ترکد و گودال عمیقی را از خود بر جای می گذارد. بخشی از لبه‌‌ی برآمدهی اطراف هر سلول نیز ناشی از خنک شدن و بازنشستن مجدد نیتروژن است. این نظریه همچنین پدیده‌‌ی ظاهری X مانندی را که در شکل ابتدای صفحه دیده می شود توجیه می کند به گونه‌‌ای که آن را ناشی از برخورد دو سلول مجزا از هم می‌داند.

همچنین به گفته‌‌ی این دانشمندان نقاط تاریک قابل مشاهده در تصویر نیز احتمالا از بلوک‌‌های آلوده یخ آب تشکیل شده اند. تصویر دیگری که به صورت ترکیبی از دو دوربین این کاوشگر به دست آمده بخشی از سیاره به نام Viking Terra را به نمایش می‌گذارد که مملوء از گودال‌‌ها است. این تصویر وسعتی با عرض حدود ۲۵۰ کیلومتر را به نمایش می گذارد که در آن یخ متان که رنگ روشنی نیز دارد حلقه‌‌های پیرامون گودال‌‌ها را پوشانده است. همچنین بخش‌‌هایی از این تصویر نیز به وسیله‌‌ی ماده‌‌ی قرمز و تیره‌‌ی تولین پوشانده شده است.

بنابر نظریه‌‌ی دانشمندان آنگونه که به نظر می رسد بخش زیادی از این ماده در اثر بادهای سیاره یا جریان‌‌های یخ به درون کانال‌‌ها و گودال‌‌های اطراف ریخته شده است.