مبحث 112 طرح صالحین: «جایگاه و اهمیت وحدت»

3. آیات و روایاتی که در باره جایگاه وحدت است را نام ببرید.

نهى قرآن از اختلاف‏

از سوى ديگر چون سخن گفتن از وحدت، همواره توأم با ياد كردن از اختلاف است، در قرآن مجيد نيز در آيات متعددى، اين دو مفهوم؛ يعنى وحدت و اختلاف با هم آمده و مسلمين همواره از اختلاف و تفرقه منع و نهى شده‏اند. مانند آيه «و اعْتَصِموا بِحَبْلِ اللَّهِ جميعاً و لا تَفَرَّقوا(5)»: «همگى به رشته دين خدا چنگ زده و به راه‏هاى متفرق نرويد» و نيز آياتى مانند «و أقيموا الدينَ و لا تَتَفَرَّقوا»: «دين را به پاى داريد و متفرق نشويد» و آيه «و لاتكونوا كالّذينَ تَفَرَّقوا و اخْتَلَفوا مَنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ البَيِّناتِ و اولئِكَ عذابٌ عظيمٌ» كه در آن خداوند مسلمانان را از اين‏كه همانند ملت‏هايى باشند كه پس از آمدن آيات و ادلّه و بيّنات، راه تفرقه و اختلاف پيمودند، نهى مى‏كند و آنان را به عذابى سخت نهيب مى‏زند و باز آيه «و أطيعُوااللَّهَ و رسولَهُ و لا تنازَعوا فَتَفْشَلوا و تَذْهَب ريحُكُم» كه ضمن دعوت مسلمين به وحدت و اتحاد در برابر دشمن و پيروى از فرمان خدا و رسول‏صلى الله عليه وآله و نهى آنها از تفرقه و تنازع، نتيجه و عاقبت تنازع و تفرقه را «فَشَل»؛ يعنى سست و ضعيف شدن و نابودى و از دست رفتن قدرت معرفى مى‏كند. در همين راستا آيه 159 سوره انعام هم راه كسانى را كه تفرقه ايجاد مى‏كنند، از راه پيامبر جدا دانسته و پيامبر را مسؤول سعادت و شقاوت آنها نمى‏داند.