پاسخ به:امنیّت در عصر مهدوى
سه شنبه 17 آذر 1394 3:30 PM
یـکـى از عـلل نـاامـنى جوامع بشرى ، تقسیم جامعه به دو طبقه غنى و فقیر است . على رغم پـیـشـرفـت عـلم و صنعت و تکنولوژى ، نه تنها مساءله فقر جهانى و گرسنگى میلیونها انسان ، حلّنشده که بر تعداد قربانیان فقر افزوده شده است .
غـارت ذخـائر مـلت هـاى مـحـروم تـوسط حکومت هاى زورگو و احتکار و مکیدن خون مستضعفان توسط ثروتمندان سیرى ناپذیر، که ریشه در زیاده خواهى ها و منفعت طلبى ها و تعدى به حقوق دیگران دارد، موجب پیدایش جامعه طبقاتى و زمینه ساز ناامنى ها مى شود.
و تـا ایـن نظام طبقاتى و فاصله ها که محصول زیاده خواهى هاى افراطى انسانهاست ، از بین نرود، امنیت به جامعه باز نمى گردد.
عـصر مهدویت ، عصر شکوفایى اقتصاد و فراوانى نعمت هاست . واژه فقیر و غنى ، شکاف طـبـقاتى و دو قطبى و چند قطبى شدن جامعه معنى ندارد. چرا که ریشه هاى جامعه طبقاتى یعنى حرص و ولع و افزون طلبى ها از بین مى رود و مردم به فراخى نعمت مى رسند به گـونـه اى کـه نـفـقـات و صـدقـات روى دسـت مـردم مـى مـانـد، گستره رفاه و شکوفایى اقـتـصـادى چنان فراگیر است که مردگان آرزو مى کنند دوباره به دنیا بازگردند.
زمـیـن حـیـات مـجـدّد مى یابد و برکات از آسمان و زمین بر حکومت صالحان و خداجویان مى بارد.
رسول خدا(ص ) آن روزگار طلایى را چنین ترسیم مى کند:
تـَنـعـّمَ اُمـّتـى فـیـه نـِعمَةَ لَم یَتَنَّعمُوا مِثلَها قَطُّ، تُؤ تى الاَرضُ اُکَلها، وَ لا تدخَّرُ مِنه شـَیـئا، و الم ال یـَومـئذٍ کـَدوس یـَاءتـیـهِ الرَّجـلُ فـَیـقـولُ: یـا مـَهـدى اَعـطـنـى فَیَقُول لَهُ: خُذ فَیَحثّى لَهُ مِن الذَّهبِ فى ثَوبِه مَا استَطاعََان یَحمِلَه .
امـّت مـن (در عصر مهدى ) به حدّى از نعمت ها برخوردارند که هیچ امتى چنین تنعّمى نداشته اسـت . زمـیـن تـمـام نعمت هایش را در معرض استفاده انسانها قرار مى دهد، و هیچ نعمتى را در خـود نـگـه نـمـى دارد. آن چنان ثروت انباشته است که مردى به آن حضرت مى گوید: یا مـهـدى به من عنایت (و کمک ) فرما. آن حضرت مى فرماید: بگیر، آنگاه به قدر توانایى بردنش ، به او طلا مى بخشد.
همچنین امام باقر(ع ) فرمود: ((یُسوّى بَین النّاسَ حَتّى لا تَرى مُحتاجا اِلى الزّکاةِ))
(آن حـضرت ) آنچنان میان مردم مساوات و برابرى برقرار مى کند، تا آنجا که هیچ کس را نیازمند زکات در میان مردم نمى یابى .
معاملات بر اساس شریعت اسلام انجام مى گیرد و ربا، رشوه ، غش در معامله و... از بین مى رود.
4. ایمان و دین مدارى
از مـنـظـر قـرآن ایـمـان بـه خـدا و دیـن مدارى ، بهترین بستر آرامش و امنیت روانى و سکینه دل شـمـرده شـده اسـت . انسان با ایمان ، هم خود آرامش دارد و هم جامعه را به سوى آرامش و امنیت هدایت مى کند.
اِنّ الّذینَ قالُوا رَبُّنا اللّهُ ثُمّ اسْتَقامُوا فَلا خَوفٌ عَلیهِم وَ لا هُم یَحزَنُون . (احقاف : 13)
کسانى که مى گفتند: ((پروردگار ما اللّه است ))، سپس استقامت کردند، نه ترسى براى آنان است و نه اندوهگین مى شوند.
در عـصـر حـکـومـت حـضـرت مـهـدى (ع ) انـسـان هـا بـا مـیـل و رغبت به عبادت خدا روى مى آورند؛ ((یُقبل النّاسُ عَلى العِباداتِ وَالشَّرعِ وَالدِّیانَةِ وَالصَّلا ةَ فِى الجَماعاتِ)).
بنابراین افراد مؤ من و خداجوى که از مبداء شرّ یعنى شیطان فاصله گرفته و به مبداء خـیر و نیکى و پاکى یعنى خداوند نزدیک مى شوند، پیوسته احساس آرامش و امنیت مى کند، همانند فرزندى که مادرش را پیدا کرده و خود را در آغوش او مى اندازد.
اَلا اِنّ اَولیاءَ اللّهِ لا خَوفٌ عَلیهِم وَ لا هُم یَحزنُونَ. (انعام : 48)
رذایـل اخـلاقـى از بـسـتـرهـاى مـهـمّ بحران هاى روحى و روانى به شمار مى آیند. فساد و فـحـشـاء، شـراب ، قـمـار، زنـا و نـاهـنـجـارى هـاى اخـلاقـى از عـمـل شیطان شمرده شده است و شیطان نیز پیوسته پیروان خود را از این راهها به ناامنى روحى و روانى دعوت مى کند. قرآن مى فرماید:
اِنـّمـا یـُریـدُ الشیطانُ اَن یُوقِعَ بَینَکُم العَداوَةَ وَ البَغْضاءَ فِى الْخَمرِ وَ المَیسرِ (مائده : 91)
پـرهـیـز از نـاهـنـجـارى هـاى اخـلاقـى و روى آوردن بـه ارزش هـاى اخـلاقـى ، مـهـم تـرین عـامـل امنیت روحى و روانى اند. کینه توزى ، عیبجویى ، سخریه ، تجسّس ، القاب زشت ، گمان بد، غیبت ، تهمت و... هر کدام عاملى هستند براى شکستن حرمت و شخصیت افراد، از این رو خـداوند با تحریم خون و مال و آبروى مسلمان ، امنیت او را تضمین و تاءمین کرده است و هر چیزى که این موارد را به خطر بیفکند، امنیت و آرامش را از فرد گرفته است .
بـه عـنـوان مـثـال : بـدبینى (سوء الظنّ) نه تنها به حیثیت و آبروى افراد لطمه مى زند بلکه براى خود انسان نیز دنیایى وحشتناک و آکنده از غربت و انزوا فراهم مى سازد. امام على (ع ) فرمود: ((مَن لَم یَحسُن ظَنُّه اَستوحَش مِن کُلّ اَحد))؛ افراد بدبین از همه چیز و همه کس مى ترسند، و نگرانى و هراس جانکاهى بر روانشان چیره شده که پیوسته احساس غربت و تنهایى مى کنند.
در عـصـر حکومت مهدوى (ع ) اخلاق رذیله از دل بندگان بیرون رفته و اخلاق خوب جاى آن مى نشیند.
امـام على (ع ) فرمود: لَو قامَ قائِمُنا اَذهبتِ الشَّحناءُ مِن قُلوب العِباد؛ هـرگـاه قـائم آل مـحـمـد قـیـام کـنـد کـیـنـه هـا از دل بندگان بیرون مى رود.
در آن عـصـر طـلایـى زنـا اتفاق نمى افتد، شرابخوارى از میان مى رود و بغض نسبت به اهل بیت محو مى شود.
در حـکـومـت مـهـدى (ع ) عـقـل و اندیشه بندگان خدا به برکت آن حضرت رشد مى یابد امام بـاقـر(ع ) فـرمـود: ((اِذا قامَ قائِمُنا وَضَع یَدهُ عَلى رُؤ وسِ العِبادِ فیُجمَع بِها عقُولَهم وَ تـکـُمل بِها اَحلا مُهم ))؛ آن گاه که قائم ما قیام کند، دست خود را بر سر بندگان (خدا) مى نهد، پـس عـقـل هـایـشـان مـتـمـرکـز مـى شـود و افـکـارشـان را کامل مى کند.
شـایـد مـراد از تـمـرکـز عـقـول ، کـه حـجـت بـاطـنـى اسـت ، ایـنـکـه عـقـل ها، مقهور و مغلوب هوس ها و خواسته هاى نفس نمى شوند، بلکه غالبند، لذا در عصر حـضـرت مـهدى ، ((عقلانیت حقیقى غالب )) حاکم مى شود. همچنان که در روایتى مى خوانیم : اگر عقل آدمى بر هوس او غالب شد، او برتر از فرشته ها مى شود و اگر عقلش مغلوب هوس هایش شد از حیوانات پست تر مى گردد.
ایـن عـقل در ارزیابى خوبى ها و بدى ها، زیبایى ها و زشتى ها، خوبى ها و زیبایى ها را بـر مـى گـزیـند و راهى مى رود که خدا ترسیم کرده و به آن دستور داده است . و آدمى را بـه سـوى خـداونـدى هـدایـت مـى کـند که سرچشمه امنیت هاست همچنان که از امام صادق (ع ) پرسیده شد، عقل چیست ؟
فـرمـود: مـا عـُبـِدَ بـِهِ الرَّحـمـنُ وَ اکـْتـَسـِبَ بـِهِ الجـِنـانُ.
عقل آن است که به واسطه آن خداوند رحمن پرستیده شود و بهشت به دست آید.
امیر مؤ منان (ع ) فرمود: جبرئیل بر آدم فرود آمد و گفت : اى آدم ! ماءمورم تو را در انتخاب یکى از سه چیز مخیّر سازم ، یکى را برگزین و دو تاى دیگر را رها کن .
آدم گفت : آن سه کدام اند؟
جبرئیل گفت : عقل ، حیاء و دین .
آدم گفت : عقل را برگزیدم .
جبرئیل به حیاء و دین گفت : باز گردید و عقل را واگذارید.
آن دو گفتند: اى جبرئیل ! ما ماءموریم هر جا عقل باشد، همراه او باشیم .
جـبـرئیـل گـفـت : خـود دانـیـد و بـالا رفـت .
حـاصـل ایـن دو روایـت آنـکـه هـرگـاه عـقـل و انـدیـشـه بـنـدگـان خـدا کـامـل و رشـد یـافت و حیاء و دین نیز همراه او شدند، دیگر جایى براى بسترهاى ناامنى و تنش باقى نمى ماند.
نـادانـى و در پـى آن خـرافه پرستى ، از بسترهاى مهم ناامنى اجتماعى است . جوامعى که بـى دانـش و جـهـل در آنها بیشتر است ، ناامنى نیز افزون تر است . برخلاف جوامعى که مـردمـش دانـشـمـنـد و فـرهـیـخـتـه هـسـتـنـد. از ایـن رو در عـصـر مـهـدویـت جهل و نادانى از میان مى رود و علم و دانش به اوج خود مى رسد.
امام صادق (ع ) فرمود:
دانـش بـیـست و هفت حرف (دسته ، بخش ) است . تمامى آنچه پیامبران آوردند، دو حرف بیش نـبـود، و مـردم نـیـز بیش از دو حرف را نشناختند. آنگاه که قائم ما ظهور کند، بیست و پنج حرف دیگر را آشکار نموده و در بین مردم نشر مى دهد، و به آن دو حرف قبلى نیز ضمیمه شده به بیست و هفت حرف بالغ مى گردد.
امام باقر(ع ) فرمود:
... مـردم در زمـان قائم (عج ) از حکمت برخوردار مى شوند تا آنجا که زن در خانه اش به کتاب و سنت پیامبر(ص ) قضاوت مى کند.
فـراهم آمدنِ امنیت فردى و اجتماعى ، نهایت آرزوى حاکمان جوامع انسانى است . مردم در پناه امـنـیـت فـردى و اجـتماعى به رشد معنوى و مادى مى رسند و مى توانند از لحظات عمر خود بـهـتـریـن و بـیـشـتـریـن بـهـره را بـبـرنـد. مـؤ مـنـان بـا آرامـش بـه عـبـادت ، تـحصیل علم و خدمت رسانى مى ایستند و بزه کاران مجبور مى شوند آن جامعه را ترک کنند و یا توبه نموده به راه سعادت انسانى ـ الهى خود بازگردند.
ایجاد امنیت در جوامع ، وابسته به علل و عوامل چندى است که از مهم ترین آنها مى توان به حـاکـمـیـت دیـن خـدا، بـرچـیـده شـدن حـکـومـت هـاى مـتـعـدّد و ظـالم ، ایـجـاد حـکـومـت جـهـانى و عدل گستر، پیشرفت علم ، بالندگى عقل و رفاه فردى و اجتماعى اشاره کرد.
در حـکـومت مهدوى همه عوامل فوق پدید مى یابند و زمینه هاى ناامنى را بر مى چینند و جامه زیـبـاى امـنـیـت را در بـر جـامـعـه مـى کـنـند. بدیهى است در زمان انتظار و در نظام جمهورى اسـلامـى نـیز به هر میزان عوامل زمینه ساز امنیت فراهم آیند، جامعه ما به جامعه زمان ظهور حضرت ولى عصر، شباهت بیشترى پیدا خواهد کرد و چه بسا در سرعت بخشیدن به ظهور نیز مؤ ثر باشد.
پدیدآورنده: مصطفى آخوندى
