صنایع دستی ایران

پِلاس نوعی گلیم درشت بافت است و موارد استفاده ای چون گلیم دارد و دربیشتر مناطق روستایی بافته می شود. از دیرباز به عنوان زیرانداز مناسب جهت محافظت از رطوبت، سرما و گرمای زمین به کار می رود و به این لحاظ در مفروش نمون کف چادرهای عشایر و نیز در خانه های روستایی مورد استفاده قرار می گیرد.از پلاس براي سجاده ي نماز و سفره پيش پاي عروس نيز استفاده مي شود.
پلاس بافی معمولا با موی بز و گاهی با پارچه های مستعمل بریده شده انجام می ‌گیرد. گلیم یا پلاس که یک فرشینه ای حدودأ مشابه با قالی است از صنایع و هنرهای سنتی می باشد. پلاس و جاجيم نقش دوزي شده ظاهري شبيه يكديگر دارند اما خطوط در جاجيم عمودي و در پلاس افقي است.
پلاس هم مانند گلیم و قالی چلّه كشي مي شود. ابتدا دار آن را به وسیله میخ سوراخ می کنند سپس شت ها را از دو سر، جلو و انتهای کار می گذارند و بعد برای این که تارها به هم نخورد روی چوب کار را با گل می پوشانند. پس از آن الياف رنگارنگ پشم تابيده را به شكل خطوط افقي از تار عبور مي دهند و بعد شانه مي زنند.
تفاوت میان گلیم بافی با پلاس بافی(گلیم بافی ترکمن) در این است که در مرحله پود گذاری قسمت پشت کار روبروی فرد بافنده قرار می گیرد و بافنده از پشت گلیم مبادرت به بافت گلیم می کند و قسمت اصلی ودر اصطلاح رو کار دیده نمی شود و فرد بافنده مجبور است برای مشاهده قسمت بافته شده در حین کار اگر دار عمودی بوده پشت دار و اگر افقی بود که اکثراً نیز این چنین است با قراردادن آینه ای کوچک می تواند دست بافته خویش را مشاهده کند.