بارگاه امام(عليه السلام)
ابو العباس احمدبن حسن بن يوسف بن منتصر (احمد عباسي) معروف به الناصر لدين الله
(درگذشته 622 ق.) ساختمان آن را تجديد کرد.
امير احمد خان دُنبلي، معاصر نادر شاه، آرامگاه امام هادي و عسکري(عليهما السلام) را تعمير
کرد و براي دو قبر شريف گنبدي عالي قرار داد و اين همان گنبدي است که اکنون موجود است و
يک صحن جداگانه و مستقل بنا کرد.
دو امام در خانه خودشان دفن شدند و سرداب غيبت همان سردابِ خانه اي بود که امام هادي و
عسکري و صاحب الامر(عليهم السلام) در آن سکونت داشتند و دو قبر شريف در يک خانه بود و
راه سرداب و پله هاي آن از داخل حرمِ دو امام عسکري نزديک قبر نرجس خاتون (مادر حضرت
مهدي) بود. پس حدود 150 سال پيش اين در مسدود شد.
ناصرالدين شاه وقتي براي زيارت به عتبات مقدس وارد شد، بر روي گنبد شريف روکشي از طلاي
خالص کشيد.
حسين بن هادي در پايين پاي دو امام هادي و عسکري(عليهما السلام) قرار دارد. حسين پيش از
پدرش امام هادي در سامرا درگذشت. دانشمند پرهيزکار، سيده حکيمه، دختر امام جواد(عليه
السلام) و عمه امام هادي(عليه السلام) در سامرا دفن شد. قبر آن بانو در کنار پاهاي ابوالحسن
علي الهادي(عليهما السلام) قرار دارد.
قبر نرجس خاتون نيز پشت سر مرقد مطهر امام حسن عسکري آشکار است. جعفر (جعفر کذاب)
فرزند ديگر امام هادي(عليه السلام) نيز در سال 271 ق. درگذشت و در خانه پدرش دفن گرديد.
وي در آن هنگام 45 ساله بود.
