زمامداران عصر امام
دوران امامت امام هادي(عليه السلام) با خلافت معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعين و معتزّ
مقارن بود.
متوکل 14 سال و اندي بر کشور پهناور اسلامي حاکم بود و نسبت به اميرمؤمنان و خاندان پاک او
کينه بسيار داشت تا آنکه گروهي از نظاميان ترک، به تحريک فرزندش منتصر، او و وزيرش فتح بن
خاقان را در حال عياشي به قتل رساندند.
منتصر به اميرمؤمنان و خاندان او اظهار علاقه مي کرد و با علويان رفتاري خوش داشت. او در
نخستين اقدام، صالح بن علي را که فردي ستمگر و بدخواه علويان بود، برکنار و علي بن حسين را
جايگزين او ساخت و وي را به خوشرفتاري نسبت به علويان مدينه سفارش نمود و فدک را به
نوادگان امام حسن و حسين(عليهما السلام) داد و ممنوعيت زيارت امام حسين(عليه السلام) را
برداشت.
خلفاي بعدي، همه شهوت ران بوده و بيت المال مسلمين را حيف و ميل مي کردند. امام هادي
(عليه السلام) در زمان معتزّ بالله به شهادت رسيد.
