۩۞۩..... نهج البلاغه.....۞ ....خطبه ها...۩۞۩

ترجمه


خطبه ۱۲۹ : از خطبه ‏هاى آن حضرت است در باره پيمانه‏ ها و ترازوها

ترجمه:
بندگان خدا، شما و آنچه از اين دنيا آرزو داريد مهمانانى هستيد با مدتى معين، و بدهكارانى هستيد كه پرداخت آن از شما خواسته شده، مدّتى كوتاه داريد، و اعمالتان محفوظ است. چه بسا كوشنده‏اى كه كوشش را ضايع مى‏كند، و چه بسا رنج برنده‏اى كه زيان مى‏برد. در روزگارى هستيد كه پشت كردن نيكى در آن رو به تزايد است، و رو آوردن شرّ در آن رو به افزونى است،

و شيطان جز هلاك كردن مردم طمع ندارد. اينك زمانى است كه ساز و برگ شيطان قوى شده، و مكر و حيله‏اش فرا گير گشته، و به دست آوردن شكار برايش ممكن شده است.

به هر طرف كه مى‏خواهى به مردم نظر كن، آيا جز نيازمندى كه رنج ندارى بر دوش اوست، يا ثروتمندى كه نعمت خدا را كفران مى‏كند، يا بخيلى كه كه از بخل ورزيدن در حقوق الهى ثروت به دست آورده،

يا سركشى كه انگار گوشش از شنيدن موعظه كر است كسى را مى‏بينى خوبان و صالحان، و آزاد مردان و سخاوتمندان شما كجايند پرهيزكاران در كسب،

و پاكيزگان در راه و روش چه شدند مگر همه آنان از اين دنياى پست و زندگانى زودگذر ناگوار كوچ نكردند و مگر جز اين است كه شما در ميان جمعى مردم بى‏مقدار و پست بجا مانده‏ايد كه به خاطر پستى آنان و وجوب اعراض از ذكرشان لبها براى سرزنش آنها به هم 

نمى‏خورد ما همه از خداييم و همه به سوى او باز مى‏گرديم.

فساد آشكار شد، نه انكار كننده‏اى تغيير دهنده و نه باز دارنده‏اى كه خود آلوده نباشد ديده مى‏شود.

آيا با اين وضع نكبت‏بار مى‏خواهيد در جوار قدس حق قرار گيريد، و سر افرازترين دوستان خدا باشيد هيهات، خدا را نسبت به بهشتش نمى‏توان فريفت، و جز به طاعتش امكان رسيدن‏ به خشنوديش نيست.

لعنت خدا بر آمران به معروفى كه خود تارك معروف‏اند، و ناهيان از منكرى كه خود آلوده به منكرند