دیدی ای حافظ 
که کنعان دلم بی ماه 
شد...؟



عاقبت با عشق و غم کوه امیدم
آب شد...؟



گفته بودی یوسف گم گشته باز آید
ولی...



یوسف من تا قیامت همنشین 
چاه شد . . .