♣مباحث حدیثی همراه با شرح♣

2ـ شما به فرستاده او ايمان آورده ايد، آن گاه با سنّتش به مخالفت برخاسته ايد، پس ثمره ايمان شما كجاست؟ 3ـ كتاب او را خوانده ايد، ولى به آن عمل نكرده ايد. گفتيد: شنيديم و اطاعت كرديم، سپس به مخالفت برخاستيد. 4ـ شما مى گوييد از مجازات و كيفر خدا مى ترسيد، امّا همواره كارهايى مى كنيد كه شما را به آن نزديك مى سازد. 5 ـ مى گوييد: به پاداش الهى علاقه داريد، امّا همواره كارى انجام مى دهيد كه شما را از آن دور مى سازد. 6ـ نعمت خدا را مى خوريد و حقّ شكر او را ادا نمى كنيد. 7ـ به شما دستور داده دشمن شيطان باشيد(و شما طرح دوستى با او مى ريزيد). ادّعاى دشمنى با شيطان داريد، امّا عملاً با او مخالفت نمى كنيد.


سلاحى به نام دعا



1ـ شما خدا را شناخته ايد امّا حقّ او را ادا نكرده ايد، به همين دليل شناخت شما سودى به حالتان نداشته است. 8ـ شما عيوب مردم را نصب العين خود ساخته و عيوب خود را پشت سر افكنده ايد، با اين حال چگونه انتظار داريد دعايتان به اجابت برسد؟ در حالى كه خودتان درهاى آن رابسته ايد؟ تقوا پيشه كنيد، اعمال خويش را اصلاح نماييد، امر به معروف و نهى از منكر كنيد تا دعاى شما به اجابت برسد».

عبدالله بن سنان مى گويد، از امام صادق(عليه السلام) شنيدم كه فرمود: «زياد دعا كنيد، زيرا دعا كليد بخشش خداوند و وسيله رسيدن به هر حاجت است، نعمتها و رحمتهايى نزد پروردگار است كه جز با دعا نمى توان به آن رسيد، و بدان هر در را كه بكوبى عاقبت گشوده خواهد شد»(3)