رعایت وحدت جامعه ، اصل اساسی قرآن

رعایت وحدت جامعه ، اصل اساسی قرآن

        وقتی که مسیر تاریخی ارسال پیامبران را از نظر میگذرانیم ، به این نتیجه صریح و مهم می رسیم که :

هرگاه بزرگان و راهبران بشر در گذر تاريخ ، دعوت پيامبران را ، به ابزاري براي سركشي ¹ و تحميق مردمان كردند ² ، خداوند پيام آور جديدي را فرستاد تا اصل دعوت خود را آشكار و دست تزويرگران در اريكه قدرت را از دين خود كوتاه كند ³ .

        لیکن از آنجا كه خداوند به حد بلوغ بشر در زمان پيامبر اكرم(ص) اعتماد كامل داشت و او را در مسير فهم درست ، با معيارهاي عقلاني يافت ، هدايت تشريعي مستقيم خود را قطع كرد ولي براي نجات بشر از افتادن در مسيرهاي تزوير ، و رهايي او از انحصارطلبي هاي قومي و فرقه اي و ديني ، تنها معيار اولي و اصلي خود را بعنوان فصل الخطاب منازعات مذكور ، اينگونه بيان داشت و هرگونه تخطي از آنرا ، عناد با حقيقت طلبي و افتادن در ورطه شرك معرفي كرد :

قُلْ یَـأَهْلَ الْکِتَـب تَعَالَوْا إِلَى کَلِمَة سَوَآءِم بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لاَ نُشْرِکَ بِهِ شَیْـًا وَ لاَ یَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ فَإِن تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ; ⁴

بگو : اى اهل کتاب  ، بیایید حول سخنى که میان ما و شما مشترک است بگردیم ( و آن اینست ) که جز خداوند یگانه را نپرستیم  ، و چیزى را شریک او قرار ندهیم  ، و بعضى از ما ، بعضى دیگر را ، غیر از خداوند یگانه ، به خدایى نپذیرند ؛ هرگاه (از این دعوت) سر برتابید ، پس ( به آنها ) بگویید که : گواه باشید که ما مسلمان و تسليم حقيقتيم ...  

        نكته قابل اهميتي كه بايد به آن توجه كرد ، آنست كه :  آيه فوق از يك طرف امر به وحدت شرايع و اديان مختلف ، حول مشتركات حقيقي و الهي آنها داده و از طرف ديگر ، هرگونه اختلاف و منازعه فرقه اي و ديني ، به معناي سر تسليم به حق ندادن و عناد با خداوند تعبير شده كه قطعا مورد مواخذه شديد او قرار خواهد گرفت .

       و مهمتر آنكه ، خداوند ضمانت اجراي چنين دستور مهم را سرتسليم بودن پيروان پيامبر اكرم(ص) به آن مي داند ، هر چند اگر پيروان ديگر شرايع ، به آن پايبند نباشند .

      حال سوال اينجاست كه : وقتي خداوند دستور صريح و اكيد به وحدت حول مشتركات بين اديان مختلف ( = توحيد )    آن هم با ميان داري مسلمانان مي دهد ، آيا منازعه و اختلاف بين مذاهب مختلف مسلمان كه داراي مشتركات حقيقي و ذاتي بيشتري بوده ( = توحيد ، معاد ، نبوت ، قرآن ، احكام و ... ) چگونه قابل توجيه بوده و آيا خداوند با كدام دليل قرآني ، خواهد بخشيد ؟!

    و آيا منازعات تاريخي و اختلافات در فروع ، مي تواند اصول حقيقت الهي دين و دعوت پيامبر را نسخ كرده و روي آنها خط بطلان بكشد ؟

زیرنویسها :

1. " يا ايها الذين امنوا ان کثيرا من الاحبار و الرهبان لياکلون اموال الناس بالباطل و يصدون عن سبيل الله " ^– سوره توبه - آیه 34
2. " آفَةُ الدِّينِ ثَلاثَةٌ : فَقيهٌ فاجِرٌ و إمامٌ جائرٌ و مُجتَهِدٌ جاهِلٌ " - نهج الفصاحه – سايت آويني - حدیث 4
3. فبعث الله النبيين مبشرين و منذرين و انزل معهم الکتاب بالحق ليحکم بين الناس فيما اختلفوا فيه. - بقره – 213
4. آل عمران ، 64

تحقیق : محمد صالحی  هفته وحدت    15/ 10 /93