زندگينامه حضرت اسحاق (ع)

هنگامى که ابراهیم(ع) مرگ خویش را نزدیک دید، و هنوز اسحاق ازدواج نکرده و پدرش هم نمى‏خواست او را به ازدواج زنى کنعانى که به خدا ایمان نداشته و در قبیله وى ناشناخته بود در آورد. از این رو خادم و غلام خود را که سرپرستى امور منزل بدو واگذار شده و مورد اطمینان وى بود، مکلف ساخت تا به <حاران» در عراق رفته و دخترى از قبیله خودش براى او بیاورد.

غلام، با توفیقات الهى رهسپار آن دیار گردید تا به حاران رسید و در آنجا <رفقه» دختر بتوئیل بن ناحور، برادر ابراهیم(ع) را انتخاب کرد، و وى را با خود برگرداند تا به همسرى اسحاق در آید.

بیست سال پس از ازدواجش، خداوند به اسحاق دوقلو داد که اوّلى را عیسو نام گذاشتند که عرب او را <عیص» مى‏نامد، و پسر دوم را که بعد از برادرش متولد شد، یعقوب نامیدند که نام اسرائیل نیز براو اطلاق مى‏شود.

اسحاق به عیص بیش از یعقوب علاقه داشت؛ زیرا او بزرگ‏تر بود، در حالى که مادرشان<رفقه» یعقوب را چون کوچک‏تر بود بیش‏تر دوست مى‏داشت. روزى اسحاق میل‏به غذا پیدا کرد و از عیص درخواست کرد برایش غذا بیاورد، ولى یعقوب به اتفاق‏مادرش قبل از عیص براى او غذا آوردند و اسحاق آن غذا را خورد و براى او دعا کرد. عیص از این قضیه آگاه گردید و بر برادرش خشمگین شد و او را تهدید کرد. وقتى مادرشان ازقضیه اطلاع یافت، به یعقوب اشاره کرد که براى دیدار برادرش <لابان» در سرزمین حاران‏به عراق برود و نزد او باشد تا خشم برادرش فرو نشیند و با یکى از دختران او ازدواج نماید، و از شوهرش اسحاق خواست که وى را بدان فرمان دهد و سفارش نماید و او را دعا کند. یعقوب رهسپار آن سامان گشت و بر دایى خود، لابان وارد شد و به اندازه ازدواج با دخترش <راحیل» نزد او ماند. ولى دایى‏اش دختر بزرگش <لیّا» را به ازدواج او در آورد، فرداى آن روز در این زمینه با وى گفت‏وگو کرد و بدو گفت: من از دخترت <راحیل» خواستگارى کردم. این دختر زیباتر و نکوتر از دختر دیگر بود. دایى‏اش به وى گفت: رسم ما نیست که دختر کوچک‏تر را قبل از بزرگ‏تر تزویج نماییم و شما اگر خواهرش را دوست دارى، باید هفت سال دیگر خدمت کنى، تا او را به ازدواج تو در آورم، و او هفت سال خدمت نمود و این دختر را نیز به خانه خواهرش وارد کرد و این سنّت، میان مردم آن زمان جایز بوده است.

<لابان» به هریک از دخترانش کنیزکى بخشید، به لیّا کنیزکى به نام <زلفا» و به راحیل کنیزى به نام <بلهه» هدیه داد و سپس هر یک از این دو دختر، کنیزک خویش را به یعقوب‏بخشیدند و بدین ترتیب، یعقوب داراى چهار همسر شد و از آنها صاحب دوازده پسرگردید.

پسرانش <روبیل» و <شمعون» و <لاوى» و <یهودا» و <ایساخر» و <زابلیون» از همسر او، لیّا متولد شدند و از همسرش راحیل، <یوسف» و <بنیامین». و از بلهه، پسرش <دان» و <نفتالى»، و از زلفا، دو پسر به نام <جاد» و <اَشیر» داشت.

پس از گذشت بیست سال از اقامت یعقوب نزد دایى‏اش، از لابان خواهش کرد تا اجازه دهد وى به سوى خانواده‏اش برگردد و او نیز به وى اجازه داد. وقتى یعقوب به نزدیکى سرزمین <کنعان» یعنى فلسطین رسید، اطلاع یافت که برادرش <عیسو» با چهارصد نفر، آماده رویارویى با وى شده است. یعقوب بیمناک شد و دعاى خیر در حقّ او کرد و براى برادرش هدیه بزرگى تدارک دید و همراه مردانش نزد او فرستاد. وقتى عیسو هدیه برادر را دید، از خود نرمى و ملایمت نشان داده و منطقه را به سود برادرش ترک کرد و رهسپار کوه‏هاى ساعیر شد، ولى یعقوب پیش پدرش اسحاق آمد و در شهر <جدون» که امروزه بدان شهر <الخلیل» اطلاق مى‏شود، نزد پدر اقامت گزید.

اسحاق(ع) 180 سال زندگى کرد و سپس در غارى که پدرش ابراهیم(ع) در شهر الخلیل در آن دفن شده بود، به خاک سپرده شد.