پاسخ به:مبحث 107 طرح صالحین: «شور و شعور حسینی»
جمعه 1 آبان 1394 12:34 AM
دقت کردین البته بلاتشبیه، گاهی وقت ها وقتی می ریم مراسم ختم یه بنده خدایی می گیم ما که اونو نمی شناختیم حالا که اومدیم، حالا که دستش از دنیا کوتاه شده یه فاتحه ای هم براش بخونیم و طلب آمرزشی هم براش بکنیم. ولی اگه اونو بشناسیم، چقدر براش افسوس می خوریم. برای خودش که رفته و اطرافیان و نزدیکانش که موندن. برای اون ها طلب صبر و تحمل می کنیم از خدا. چقدر از خوبی های میت می گیم، خوبی هایی که در حقمون کرده یا دیدیم و یا شنیدیم که در حق دیگری کرده. و بدی هایی که در حقش کردن.
در مورد امام حسین هم همینطوره. اگه امام حسین رو خوب نشناسیم فقط می گیم آخه امام حسین با زن و بچه هاش رفت کربلا شهید شد. چقدر سخت بوده اونم با لب تشنه. و اشک هم می ریزیم و زجه هم می زنیم. ولی اگه امام حسین (ع) رو خوب بشناسیم اونطوری که باید فقط برای موارد بالا افسوس نمی خوریم. افسوس می خوریم که چرا امت اسلامی باید این کار رو کرده باشه و امامش رو شهید کرده باشه. اینکه چرا امام حسین رو با لب تشنه شهید کردن. اینکه چرا امام رو مجبور به بیعت کردن و امام نپذیرفت و زیر بار زور نرفت و شهادت رو بر زندگی زیر بار زور ترجیح داد. اینکه خودش رفت و امام بعدی رو که پسر بزرگوارشون هست رو در همون شرایط ظلم و جور گذاشت. باید از این موارد درس بگیریم. با شهادت امام حسین (ع) ظلم و زور کامل از بین نرفت باقی موند ولی درس بزرگی برای مردان شد و در تاریخ ثبت شد چنانکه تا به امروز ادامه داره. باید مراقب باشیم که تحریف و خراب نشه.
اگه امامون رو بهتر بشناسیم می فهمیم که چرا محرم و صفر بنا به اتفاق روز عاشورا یعنی دهم محرم انقدر معروف شده. چرا برای این امام بزگوار دو ماه عزاداری برقراره. و چراهای دیگه ای که خیلی هاشو می تونیم بفهمیم.
