مبحث 107 طرح صالحین: «شور و شعور حسینی»

به نام خدا
ببخشید ، این متن بخاطر کلمه "بی شعوری" یه مقدار تو ذوق میزنه ، ازین بابت عذر خواهی منو بپذیرید :)

بی شعوری چطوره؟
اینکه قلب عزادار برای عزای امام سنگین بشه ولی نسبت به اتفاقات اطراف بی تفاوت باشه جای تامل داره
عزاداری که در عرصه زندگی حقیقی خودش فرصت هایی رو برای نمایش زیبای دین از دست میده، با وجود باز بودن راه برای انجام تکلیف سرزنش و سرکوفت افراد منافق نسبت به انجام عمل بی رغبتش میکنه ، با انجام عمل توسط دیگران وظیفه رو از خودش ساقط میدونه ، این که عزادار خودش رو مکلف به فراگیری و افزایش آگاهی نمیدونه، در تقابل با افکار انحرافی و شبهات حرفی برای گفتن نداره و اگر از میان دو هیئت که هردو برای امام عزاداری میکنن ولی هدف و روح عزاداریشون خلاف هم هست قدرت انتخاب نداشته باشه باید گفت از شعور کمی برخورداره
همینکه عزادار چندین ساعت رو عزاداری میکنه ولی نگاه محبت آمیزی به والدین و خانواده خودش نداره ، بی شعوریه
همینکه مداحان چیزی جز ذلت و خواری از واقعه کربلا منعکس نمیکنن، بی شعوریه
همینکه در هیئت ها زار زار به حال عاشوراییان ضجه می زنند، پیرهن پاره میکنن اما اشاره ای به کشتار مسلمانان و لزوم پاسداری از حریم ولایت و برادر دینی نمیشه ، بی شعوریه
همینکه در هیئت عزاداری میکنن ولی حامی ولایت فقیه نیستن هم بی شعوریه


حالا بی شوری چطوره؟
یه حالت هست آدم به یه اعتقاداتی پایبنده که هیچوقت راجع بشون فکر هم نکرده که اینا چقدر درستن یا نیستن، حتی روضه ها و مجالس نمیتونن اونو به تفکر وادار کنن و احساسات اون شخص رو به تحقیق برای یافتن حقیقت تحریک کنند که اغلب اینو تعصب اسم میزارن که امام علی علیه السلام فرموده اند : شیطان امام متعصبان است
و این حالت نوعی بی بصیرتی رو به دنبال خواهد داشت که شعور هم تحت تاثیر آن قرار خواهد گرفت و چه بسا افراد در مسیری حرکت کنند که نه تنها مورد رضایت امام نبوده بلکه مورد نکوهش هم هست، مثلا تعصباتی که وحدت جامعه اسلامی را از بین خواهد برد