مبحث 107 طرح صالحین: «شور و شعور حسینی»

عبارت حماسه و شور حسيني، به طور مكرر در ميان مردم ما به كار رفته است و تحقق آن، كه مربوط به جنبه عاطفي و احساسي «عاشقان حسيني» است، تأثيرهاي فراوان داشته و شايد از كمترين عامل مؤثر (شور و احساسات)، بيشتر تأثير (ايجاد و حفظ ايمان و افزايش آن) را داشته ايم. مگر نه اين است كه ايمان مردم در ايام محرم و عاشورا افزايش مي يابد.

آيا اين واقعيت تاريخي كه جرقه و شروع انقلاب و اعلان برائت از حكومت ظلم و فساد شاهنشاهي از محرم 41 شروع شد، قابل انكار است؟ و يا اين كه مؤثرترين و پيروزمندترين عملياتهاي نظامي در دوران جنگ هشت ساله با سينه زني ها و رمز يا حسين(ع) شروع شده است؟ و اين كه تأثيرگذاري فراوان، نهفته و قابل هدايت و جهت دهي (تأكيد بر شعور حسيني) موجب شد كه سياست دشمنان دين بر كمرنگ و بي محتوا كردن و در برخي مواقع، بر نابودي شور و حماسه و عزاداري سالار شهيدان دچار شكست شود.
حال از خود مي پرسيم وقتي اين واقعيت (حماسه حسيني) كه نه تمام دين و بلكه جزء اندكي از دين است، مي تواند تأثيري چنين شگرف در زندگي فردي و اجتماعي بگذارد؛ «شعور حسيني» كه مجموعه اي از اعتقادات راستين و حقيقي و رفتارهاي فردي و اجتماعي مناسب با آن افكار است، چه تأثيري در حوزه زندگي خواهد گذاشت و چگونه خواهد توانست دوستان را هدايت و دشمنان را نااميد گرداند؟
شعور حسيني به عنوان مدينه فاضله ديني و شيعي، عبارت است از مجموعه اي از افكار و اعتقادات و رفتارهاي فردي و اجتماعي هماهنگ و برخاسته از منشأ «عصمت حسيني» كه موجب بروز فرهنگ ناب محمدي(ص) و مهدوي و شيعي مي شود. اگر شعور حسيني به معناي درك و فهم و الگوپذيري از زندگي فكري و رفتاري سيدالشهداء حسين بن علي(ع) به عنوان موجودي زنده و پيش برنده به جامعه رخ بنمايد، هر روز «عاشورا» و هر جا «كربلا»ست و بهشت در دنيا تحقق خواهد يافت؛ زيرا كربلا بخشي از بهشت است.
چراغ و نور هدايت و كشتي نجات حسيني، عينيت نمي يابد مگر اين كه جامعه رنگ حسيني و الگوي فكري و رفتاري امام حسين(ع) را به خود بگيرد. بي ترديد نوع حركت امام حسين(ع) و اهل بيت و اصحابش از مدينه تا كربلا به گونه اي توأم با اعلام و آشكار كردن بوده و سخنان آن فرزند رسول خدا(ص) و فاطمه زهرا(س) مي خواسته الگوي راستين و حقيقتي از معارف و اعمال صالح به جامعه ارائه دهد تا از اين رهگذر، مردم هدايت يابند و دين جدش كه اسلام ناب محمدي(ص) است، دوباره زنده گردد. از همين رو، بزرگان فرموده اند: «اسلام از ناحيه پيامبر(ص) به وجود آمده و از ناحيه حسين(ع) بقا يافت.»
البته اين سخن مشهور كه از زبان بشر معمولي صادر شده، برخاسته از سخن نبوي يعني «حسين مني و انا منه (من حسين)»(1) مي باشد. مفهوم فقره نخست روايت، آشكار است و قسمت دوم كه مي فرمايد «من از حسينم»، چيزي نيست مگر به اين معنا كه دين من از ناحيه سالار شهيدان، اباعبدا... حسين(ع) آبياري و زنده خواهد شد. آري، «شعور حسيني» رمز بقاي اسلام حقيقي و ناب محمدي(ص) است.
چند سال قبل، اعلام سال «عزت حسيني» از سوي رهبر عزيز و فرزانه، با اين آرزو بود كه جامعه رنگ و بوي رفتار حسيني بگيرد و دينداري واقعي و فرهنگ حسيني در دولت و ملت تقويت شود. حال به جلوه هايي از شعور فكري و سپس شعور رفتاري و اخلاقي امام حسين(ع) و يارانش مي پردازيم تا الگويي صحيح و كامل فراروي زندگي ما باشد.