ای نهر علقم

حضرت عباس بدون هیچ سلاحی فقط با مشک آبی خالیی راهی نهر آب شد. تا به وعده ای که به طفلان تشنه حرم داده عمل کند و آب بیاورد. وقتی به آب رسید با تشنگی زیاد، خیلی زیاد، آب ننوشید. این آب مهریه مادر امام حسین، حضرت فاطمه است ولی به روی پسرش بسته شده. می گوید ای آب تو مایه ی حیات و سرزندگی هستی ولی الآن مایه مرگ و شهادت حسین، اصحاب و یارانش شدی. شرمنده واقعی تو هستی. تو که نتوانستی ذره ای به سچاه حسن کمک کنی. حضرت عباس خود از آب ننوشید چون امامش تشنه بود. چون کودکان تشنه بودند. خودش هم از آب ننوشید و آب را بیش از پیش شرمنده کرد. شرمنده وفاداریش.