ای علم(( گفت و شنود با علم))

علم یا همان پرچم، نشان برقراری سپاه است، نشان این است که این سپاه هنوز پابرجاست. هنوز یارای مقابله با دشمن را دارد. علمدار، کسی که علم را نگه می دارد معمولاً جلوی سپاه حرکت می کند و محافظ سپاه و علم است که نیفتد و دشمن فکر سوء نکند. علم که بیفتد یعنی سسپاه بی سپاه. یعنی شکست. خدا می داند عباس آن موقع که دستانش قطع شد چه حالی داشت که دیگر نمی تواند برای حسین علمداری کند. شاید هم آن موقع فقط به فکر مشک آبی بود که وعده آن را به کودکان تشنه داده بود. وظیفه علمدار فقط نگه داشتن علم نیست. عباس واقعاً علمدار بود. واقعاً وفادار بود.
روبه سوی علمش گفته تو برفراز باش. تا دشمن حتی بعد از شهادت امام حسین جرئت نکند به طرف خیمه ها بیاید. عباس وفادار بی وفایی بسیار دید. از مشک آبی که با برخورد تیر آبش خالی شد، با علمی که با قطع دستان علمدار به روی زمین افتاد. عباس وفادار بر سر وفاداریش ماند تا شهید شد.