امان از ان لحظه که امان نامه امد

امان نامه، یعنی چه؟ از چه کسی؟ برای چه کسی؟
یعنی از سپاه امامت، ولیت، رهبرت، بیا بیرون ما به خاطر همراهیت تا به اینجا هم با تو کاری نداریم. تو از این به بعد درامن مایی. در امان چه کسی از چه چیزی.
امان برای چه کسی؟ برای عباس؟ برای علمدار قوی و نیرومند، نترس و شجاع؟ که چه شود؟ او را از حسینش جدا کنند. از برادرش، از امامش؟ کسی که از روز تولد قربانی او به دنیا آمد. کسی که سفارش شده از طرف حضرت علی و مادرش ام البنبن بود. عباس چه کند با این شرم که برای او امان نامه آورده اند که در کنار حسین نجنگد و لابد بعد از پذیرش آن در مقابل حسین بجنگد. آه از دل عباس آن موقع که شمر به ادعای فامیلی امان نامه آورد. فامیل بالاتر از برادر، چه نسبتی می تواند دو برادر را از هم جدا کند؟ چه نسبت فامیلی می تواند دو برادر را با هم غریبه کند. عباس در خانه ای متولد و بزرگ شده که محتویات امن نامه برایش مسخره است. عباس شناخت کافی دارد که امن واقعی نزد حسین است و خدای او نه دست شمر و یزید.
شمر با چه رویی امان نامه آورد نزد عباس؟ چون از او می ترسیدند. چون می دانستند اگر او در سچاه حسین باشد شکستشان حتمی بود. چرا فکر کردند عباس انقدر ساده است که امان نامه را از دست دشمن امامش بپذیرد.
امان از دل عباس آن موقع که امان نامه آوردند برایش. اینکه با نگاهی رو به زمین به نزد امامش برگردد و حسین که عباس را می شناخت.