آموزش قرآن
پنج شنبه 14 آبان 1394 8:23 AM
از امام علي (ع) در اين باره فرمودند :
« ترتيل ، صحيح ادا كردن حروف و آشنايي با محلهاي وقف در قرآن است . » (19) « النشر / جلد 1 »
حتماً در هنگام قرائت قرآن كريم با حروفي مانند ( م ـ لا ـ ج و ...) كه روي بعضي از كلمات قرار داده شده است برخورد كرده ايد . اين حروف علائمي هستند كه قاريان قرآن را به محلهاي وقف و ابتدا راهنمايي مي كنند .
محل وقف : محل مناسبي است كه قاري قرآن تلاوت خود را به طور موقت قطع نموده و تجديد نفس مي نمايد .
محل ابتدا : محل مناسبي است كه قاري قرآن تلاوت خود را از آن محل ابتدا مي كند .
در اين درس با علائم وقف آشنا مي شويد .
م : وقف لازم ، اين علامت بيانگر آن است كه وقف ، حتماً بايد انجام شود و از بعد از آن شروع به تلاوت نمود .
لا : وقف ممنوع ، اين علامت بيانگر آن است كه نبايد وقف نمود ؛ اما آخر آيه وقف به آن بلا مانع است .
ط : وقف مطلق ، اين علامت بيانگر آن است كه وقف به آن نيكوست و از بعد آن مي توان شروع نمود .
ج : وقف جايز ، اين علامت بيانگر آن است كه وقف و وصل آن بلا مانع است و از بعد آن مي توان شروع نمود .
قلي : اين علامت بيانگر آن است كه وقف بهتر است و از بعد آن مي توان شروع كرد .
صلي : اين علامت بيانگر آن است كه وصل بهتر است ؛ اما وقف نيز بلا مانع است .
ز : وقف مجوَّز ، اين علامت بيانگر آن است كه وقف بلا مانع است ؛ اما براي شروع بهتر است از قبل آن ابتدا نمود .
ص : وقف مرخص ، اين علامت در آياتي بكار مي رود كه كلام طولاني است ؛ و عبارات از حيث معنا به يكديگر مرتبط مي باشند لذا به علت كمي نفس مي توان در اين محل وقف نمود و بعضاً از بعد آن نيز ابتداء كرد .
ض : وقف معانقه ، وقف بر يكي از آن دو جايز است .
خوب عزيزان ، قرآن را باز كنيد و از اول سوره حديد تلاوت كنيد .
