گفت و شنود دو برادر

داداش به خون خفته ي من     مي خنده به من خيل دشمن
مي زنه به سينه       غم شراره      دستات از تن جدا شده
داداش به خون خفته ي من     مي خنده به من خيل دشمن
بدون تو عباس      دشمن ما        راهي خيمه ها شده
از غم تو ببين داداش قامت من كمون شده
نوبهار قدت أخا از چه داداش خزون شده
به خاك صحرا اي علمدار       سر گذاشتي برادرم
چشاتو واكن اي تمام              چشم اميد خواهرم

علقمه و چشماي مستت       علقمه و مشك و دو دستت
سر پر خونت     داره بوي      مادرم زهرا رو داداش
علقمه و چشماي مستت     علقمه و مشك و دو دستت
رو صورت ماهت     اي برادر     ريخته خون از گوشه چشاش
اي علمدار باوفا چشم اميد لشگرم
علقمه گشته يا أخا مملو از عطر مادرم
قدم خميده از غم تو          بي شكيبم ز درد و غم
نمي شد اي كاش تا ببينم        از كفت افتاده علم

خشكه لبات اي تشنه سقا    افتادي رو خاك پاي دريا
همه ي اميدم     رفته بر باد    دل شده از غم تو زار
خشكه لبات اي تشنه سقا    افتادي رو خاك پاي دريا
ز ماتم چشمات اي دلاور     گشته دل خون و بي قرار
ماه بي دست علقمه حيدرِ دشت كربلا
مونده، اي يار دلربا چشم براه تو خيمه ها
مياد هنوز از ديده تو          خون غربت ستاره گون
شكسته پشتم اي برادر         دل پر از درده پهلوون