عمريست که ما زنده ولى زنده به گوريم

عمريست که ما زنده ولى زنده به گوريم

از بدو تولد همه از اهل قبوريم

انگار که دنيا ز ازل خانه ى ما نيست

يک کوچه ى تنگ است که در حال عبوريم

يک عده که راضى به رضاى خودمانيم

يک عده دگر ديو صفت درپى حوريم

يک جمع به دنبال رسيدن به حقيقت

نزديک به آنيم و خود آنيم و چه دوريم

يک جمع دگر دربه در نور هدايت

غافل شده ازخويش که ذاتا همه نوريم

ديريست که از منتظرانيم و صدافسوس

غايب خودمانيم و به دنبال ظهوريم

حاضرنه حضوراست وحصول است , شعور است

با چشم نبين  ,دل بگشا ما همه کوريم

آزاد ترين مردم دربند جهانيم !

از دور عقابيم و به زنجير چوموريم

زندانيه باور شده ايم ازسر ايمان

بيچاره ترين نوع ز انسان غيوريم

شب بود و قرار آنکه به صبحش برسانيم

شب رفت , ولى ماهمه در خواب سموريم

من در عجبم زين همه اعجازکه هرگز

ايوب نديديم و چو ايوب صبوریم. ......

اينترنت

محمد صالحي 20/11/93