داستان هیی از امام باقر

صحبت با پرندگان

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْحُسَيْنِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ كَثِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
مَرَّ أَبُو جَعْفَرٍ ع بِالْهَجِينِ وَ مَعَهُ أَبُو أُمَيَّةَ الْأَنْصَارِيُّ زَمِيلُهُ فِي مَحْمِلِهِ قَالَ فَبَيْنَا هُوَ كَذَلِكَ إِذْ نَظَرَ إِلَى وَرَشَانٍ‏ فِي جَانِبِ الْمَحْمِلِ مَعَهُ فَرَفَعَ أَبُو أُمَيَّةَ يَدَهُ لِيَذُبَّهُ عَنْهُ فَقَالَ يَا بَا أُمَيَّةَ إِنَّ هَذَا طَائِرٌ جَاءَ يَسْتَجِيرُ بِأَهْلِ الْبَيْتِ وَ إِنِّي دَعَوْتُ اللَّهَ فَانْصَرَفَتْ [عَنْهُ‏] حَيَّةٌ

ابوامیه ی انصاری نقل می کند که با حضرت همسفر حج بودم که در راه پرنده قمری بر کجاوه نشست و صدا می نمود من خواستم او را بگیرم حضرت فرمود ابو امیه او را نیازار به ما پناه آورده. او از ماری شکایت می کند که جوجه های او را می خورد می خواهد تا من دعایش کنم از شر او ایمن شود پس من از خدای متعال خواستم.پس از آن،مار منصرف شد.(بصائر الدرجات في فضائل آل محمد صلى الله عليهم، ج‏1، ص: 345)


قال الصادق علیه السلام:‏ إِنَّ سُلَيْمَانَ بْنَ دَاوُدَ قَالَ‏ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَ أُوتِينا مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ قَدْ وَ اللَّهِ عُلِّمْنَا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَ عَلِمَ كُلِّ شَيْ‏ءٍ.
امام صادق علیه السلام با اشاره به آیه ی 16 سوره ی نمل(عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ اى مردم! به ما زبان پرندگان آموختند) فرمودند: به خداقسم حقیقتا خداوند به ما(اهل بیت)زبان پرندگان آموخت و همه چیز به ما عطا کرده) (همان)