∞ آیه شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان ∞

پاسخ به:∞ آیه شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان ∞
پنج شنبه 25 تیر 1394  12:06 AM

نکته ها
«اُمّة» از ریشه‏ى «اُمّ» به معناى چیزى است كه دیگرى را به خود ضمیمه مى‏كند. به هر جماعتى كه داراى نوعى وحدت و اشتراك باشند، امّت گفته مى‏شود. این كلمه 52 بار در قرآن آمده است. «طاغوت» براى مبالغه‏ى طغیان بكار مى‏رود. در قرآن به شیطان، ستمگران و مستكبران و بت‏ها، كه مایه‏ى طغیان و نافرمانى خدا هستند، «طاغوت» گفته شده است. این كلمه هم در مورد مفرد بكار مى‏رود «یكفر بالطاغوت» و هم در مورد جمع «اولیائهم الطاغوت» خداوند اسباب هدایت را براى تمام مردم فرستاده است، «بعثنا فى كلّ اُمّة رسولاً» امّا گروهى مى‏پذیرند و هدایت مى‏یابند، «فمنهم من هدى اللَّه» و گروهى انكار كرده و گمراه مى‏شوند. «منهم من حقّت علیه الضلالة» پس هدایت از اوست، ولى گمراهى از ماست. مثال جالب: زمین كه به دور خورشید مى‏چرخد، همواره بخشى از آن رو به خورشید و روشن است و بخشى پشت به خورشید و تاریك است. مى‏توان گفت: هر نورى كه زمین دارد از خورشید است، امّا هر تاریكى كه زمین دارد از خود اوست. به هر حال خداوند، ضلالت را به خود نسبت نمى‏دهد، مگر آنكه انسان خود زمینه‏ى آن را فراهم كرده باشد، مانند آیه‏ى «یضّل‏اللَّه الظالمین» خداوند ستمگران را گمراه مى‏كند وآیه «ومایضلّ به الاّ الفاسقین» خداوند جز فاسقان را گمراه نمى‏كند.