وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللهَ عَلَىٰ حَرْفٍ ۖ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ ۖ
وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ
آیه 11، سوره ی مبارکه ی حجّ
و از (میان) مردم، کسی است که خداوند را تنها با زبان می پرستد، (ایمان او در حاشیه و در مرز کفر است و با حادثه ای کوچک می لغزد) پس اگر خیری به او برسد، به آن اطمینان یابد، و اگر مصیبت و آزمایشی به او رسد، دگرگون شود (و بسوی کفر رود، چنین کسی) در دنیا و آخرت زیانکار است، این همان زیان آشکار است.
پیام ها:
1- ایمان بعضی ها موسمی و سطحی است و حوادث تلخ و شیرین آن را تغییر می دهد.(وَ مِنَ النَّاسِ...)
2- حساب عقیده و عملی که بر اساس منطق است، از حساب فراز و نشیب های مادی جداست.
(دین را برای نان نخواهیم) (فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ...)
3- انسان در معرض هجوم حوادث تلخ و شیرین است.(أَصَابَهُ ... أَصَابَتْهُ)
4- فقر و ناملایمات وسائل آزمایشند.(أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ)
5- ارتداد و بازگشت از راه خداوند، قهر شدید الهی و عذاب دوزخ را به دنبال دارد.
(انْقَلَبَ عَلَىٰ وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ)
تفسیر نور
