. روزى كه همه جهان به صورت توده گازى شكلى بوده كه با گردش به دور خود از هم جدا گرديد و كرات را تشكيل داد.
2. اين كرات تدريجا به صورت توده مذاب و نورانى و يا سرد و قابل سكونت در آمدند.
3. روز ديگر منظومه شمسى تشكيل يافت و زمين از خورشيد جدا شد.
4. روز ديگر زمين سرد و آماده حيات گرديد.
5. سپس گياهان و درختان در زمين آشكار شدند.
6. سرانجام حيوانات و انسان در روى زمين ظاهر گشتند.(5)
آن چه در دوران ششگانه بيان شد با آيات قرآن نيز سازگارى دارد، از جمله در سوره فصلت مى خوانيم: «او(خدا )در زمين كوه هايى قرار داد و بركاتى در آن آفريد و مواد غذايى مختلف آن را مقدر فرمود، اين ها همه در چهار روز( و دوره) بود درست به اندازه نياز تقاضا كنندگان، سپس اراده آفرينش آسمان فرمود و در حالى كه به صورت دود بود، به آن و به زمين دستور داد به وجود آييد و شكل گيريد، خواه از روى اطاعت و خواه اكراه. آنها گفتند: ما از روى طاعت مى آييم». در اين هنگام آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز( دو دوره) آفريد و آن چه مى خواست در هر آسمانى مقدر فرمود و آسمان پائين را با چراغ هايى) ستارگان (زينت بخشيديم و) با شهاب ها (از استراق سمع شياطين حفظ كرديم اين است تقدير خداوند دانا».(6)
