در قرآن کریم دو بار «مثل اعلی» آمده است و هر دو بار مربوط به ذات مقدس ربوبی است،
یکی در سوره نحل آیه 60: «ولله المثل الاعلی»
و دیگر در سوره روم آیه 27: «و له المثل الاعلی فی السموات و الارض».
هر دو آیه می گوید: مثل اعلی از آن خداوند است.
معنای مَثَل
« مِثل » و «مَثَل» و « مثیل» هر سه بمعنای همانندی است
دقیقاً مثل «شِبه» و «شَبَه» و «شبیه» هم از جهت لفظ و هم از جهت معنا.
خداوند «مِثل» ندارد «لیس کمثله شی ء» امّا مَثَل دارد و مراد از آن اسماء و صفاتِ ذاتِ مقدس اوست.
بنابراین مَثَل در دو آیه فوق به معنای وصف است یعنی برترین اوصاف از آنِ ذاتِ مقدسِ ربوبی است،
به کار رفتن «مَثَل» در معنای وصف چیزی است که خبرگان لغت مانند «یونس بن حبیب» (متوفای 182) و محمد بن سلام جماحی (متوفای سال 232) و ابو منصور ثعالبی (متوفای 429) بر آن تأکید دارند.(لسان العرب ج 11، ص 611 و 612 «کلمه مثل».)
