وَهُوَ الَّذِی یَبْدَؤُاْ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ
وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَی فِی السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
آیه 27، سوره ی مبارکه ی روم
و او کسی است که آفرینش را آغاز می کند، سپس آن را(باز می گرداند و)تجدید می کند و این کار برای او
(از آفرینش نخستین) آسانتر است، و قدرت برتر در آسمانها و زمین مخصوص اوست؛
و او شکست ناپذیر و دانا به حقایق امور است.
پیام ها:
1- خداوند در همه چیز یکتاست:
در خالقیّت: «هوالّذی یبدء الخلق ثمّ یعیده»
در کمالات: «وله المثل الاعلی»
2- توجّه به آفرینش ابتدایی، کلید آشنایی با معاد است. « یبدء - ثمّ یعیده»
3- مطابق فهم مردم سخن بگویید. (با این که برای خداوند هیچ کاری سخت تر و یا آسان تر
از کار دیگر نیست ولی باز هم کلمه ی «اهون» به کار رفته است.)
4- صفات خداوند از تصوّر و قلم و بیان انسان، برتر است. «و له المثل الاعلی»
5- هیچ کس و هیچ چیز را با خداوند مقایسه نکنید. «و له المثل الاعلی»
6- مقتضای حکمت وقدرت الهی، پیدایش معاد است. «ثمّ یعیده ... هوالعزیز الحکیم»
