∞ آیه شب سیزدهم ماه مبارک رمضان ∞

در اين صورت، «فمن ذا الذي أملني لنوائبه فقطعته دونها»؛ كيست كه در سختي ها واقعا به من اميد بسته باشد و من اميدش را نااميد كرده باشم؟ «و من ذا الذي رجاني لعظيمه فقطعت رجاءه مني»؛ كيست كه براي كار مهمي به من اميد بسته باشد و من اميدش را قطع كرده باشم؟ «جعلت آمال عبادي عندي محفوظه »؛ آرزوهاي بندگانم را در پيش خودم محفوظ نگه داشتم. «فلم يرصوا بحفظي»؛ اما اين بندگان من به اينكه من آمال و آرزوهايش را حفظ كنم و اينها را نگه داري نمايم راضي نيستند كه من آمال و آرزوهايش را برآورده كنم؛ سراغ گداهايي مثل خودشان مي روند، مي خواهند آنها برايشان كاري بكنند! «و ملات سماواتي ممن لايمل من تسبيحي و أمرتهم أن لا يغلقوا الأبواب بيني و بين عبادي»؛ آسمان ها را پر كردم از كساني كه از تسبيح من خسته نمي شوند؛ يعني از فرشتگان، و به آنها دستور دادم كه هيچ وقت در را به روي بندگان من نبندند. هر وقت هر كس خواست سراغ من بيايد، در باز است. با اينكه درها همه باز است، مسئولان درها موظفند كه هركس سراغ من بيايد در را به رويش باز كنند. سراغ من نمي آييد، سراغ كه مي رويد؟! «فلم يثقوا بقولي»؛ به سخن من و وعدهايي كه داده ام اطمينان ندارند. به آنها گفتم: دعا كنيد، مستجاب مي كنم. اينها اطمينان نمي كنند، مي روند سراغ بندگان من، شايد آنها برايشان كاري انجام بدهند! «ألم يعلم من طرقته نائبه من نوائبي انه لا يملك كشفها احد غيري الا من بعد اذني؟» آيا كسي كه مشكلي يا مصيبتي بر او وارد مي شود، نمي داند كه هيچ كس نمي تواند آن مشكل را حل كند جز من يا كسي كه من اجازه بدهم؟