∞ آیه شب ششم ماه مبارک رمضان ∞

سوالم رو بد پرسیدم یا شاید شما بد متوجه شدین.

منظورم این بود که حتی اگر به بنده ای پولی قرض میدیم، معامله اش رو با خدا انجام بدیم.

بگیم خدایا بنده تو گرفتار بوده، من بهش پول یا هر وسیله ای رو قرض دادم. 

اگر پس داد که هیچ! اگر نه! در راه تو دادم رفت! به بدهکار فشار نیاریم. با زخم زبان اذیتش نکنیم. سراغ مال رو نگیریم.

قرض رو قرض به خدا به حساب بیاریم . یعنی اگر به نیازمندی پولی قرض دادیم، مرتب پیگیر پس دادنش نباشیم.

نیتمون این باشه که با خدا معامله کردیم . گرچه اسمش قرض به انسان هست. 

امیدوارم منظورم رو خوب رسونده باشم.

یعنی اگر بتونیم قرض هایی رو که به دوستان و آشنایان میدیم،