1- منطقه‏ى فرمانروایى خداوند، تمام هستى است. «فى السموات و فى الارض»
2- خداوند چون حاكم است، آگاه است. «هو اللَّه فى السموات و فى الارض یعلم...»
3- آشكار و نهان انسان نزد خداوند یكسان است. «یعلم سرّكم و جهركم»
4- ایمان به احاطه علمى خداوند، هم انگیزه براى كار نیك است و هم بازدارنده از كار بد. «یعلم سرّكم و جهركم»
5 - خداوند، از آینده‏ى كارهاى انسان آگاه است. «و یعلم ما تكسبون»