>> Learning WPF Full <<

 ساختار فایل های xaml در wpf

در این پست کمی دربارۀ ساختار این زبان توضیح میدم چون لازمۀ کار در پروژه های WPF هست و در پست های بعدی یکسری از کنترل های پرکاربرد در پروژه های WPF رو به تفکیک شرح میدم

 

زبان XAML یک زبان XML base می باشد. پس قطعا شباهت بسیار زیاد و نزدیکی به قایل های XML دارد که زیاد باهاشون سروکار داشتین. اما به چهار نکته زیر که در رابطه با قوانین فایل های XAML باید دقت کنید

 

هر تگ آغاز شونده XAML نشان دهنده به نمونه ای از کلاس خاص در WPF خواهد بود مثلا تگ <TextBlock> نشان دهندۀ آبجکتی از کلاس TextBlock است. منظور از کلاس، هر کلاسی می تونه باشه.

فرض کنید، کلاسی با نام MyCustomTextBox ایجاد کردید حال می توانید با دستوری مشابه <cl:MyCustomTextBox> نمونه ای از آبجکت MyCustomTextBox را مشخص میکنه

 

کلمه cl به کار رفته در دستور بالا جزء کلمات کلیدی نیست، در واقع نباید این تصور را بکنید، برای ایجاد کلاس های ساخته شده خودمون، حتما کلمه cl را به کار ببریم. کلمۀ cl ، اشاره به فضای نامی دارد که کلاس MyCustomTextBox در آن قرار گرفته. 

 

به دو صورت می توانیم پایان تگ های XAML را مشخص کنیم.

 

1. در این حالت از علامت (/>) در پایان تگ استفاده کنید که بیانگر پایان تگ است.

 

کد:

<[Object Name] [ Object Attributes ] />

 

 

مثلا به این شکل با قاعدۀ بالا

 

کد:

<TextBlock Text="this is a sample textBlock"/>

 

 

2. از تگ (</[ObjectName]>) در پایان کد استفاده کنیم.

 

کد:

<[Object Name] [ Object Attributes ] ></[ObjectName]>

 

 

مثلا :

 

کد:

<TextBlock Text="this is a sample textBlock"></TextBlock>

 

 

استفاده از روش دوم بهتره و کاربردش با قاعدۀ که گفتم همخونی زیادی داره.