ترکیب کنترل ها و قابلیت شخصی سازی بالا
یکی از ویژگی های متمایز کننده WPF اینه که می تونید هرنوعی از کنترول های موجود رو بعنوان محتوا (content) کنترول دیگر تعریف کنید. هرچند که این ویژگی برای طراحان کمی ترسناک بنظر میاد اما در صورت استفاده بجا و صحیح آن قدرت فراوانی را به شما می دهد.
مثلا شما می توانید تصویری را در داخل یک کلید قرار دهید تا یک کلید تصویری ایجاد نمایید ، و یا لیستی از ویدئوها را در داخل یک کومبو باکس نمایش بدید تا کاربر بتونه ویدئویی را انتخاب کنه.
مزیت های جداسازی منطق از ظاهر برنامه اینه که برنامه نویس میتونه بدون هیچ نگرانی از ایجاد اشکال در صحت و درستی برنامه ظاهر کنترول هاش رو تغییر بده. درWPF مفهومی به نام Style وجود دارد که به شما این امکان را می دهد تا متل CSS در HTML ، به کنترول های برنامه خودتون ظاهر و شکل بدید .در کنار Style، مفهومی دیگه ای بنام Template قرارداره که امکان تعریف ظاهر یک کنترول را فراهم میاره.
بطور خلاصه می تونیم بگیم WPF نسل جدید فریم ورک UI شرکت ماکروسافت ست که برای ساخت برنامه هایی با واسط های کاربری بسیار قدرتمند مورد استفاده قرار می گیرد. از زمان معرفی NET Framework 3.0، WPF. دیگه جزئی از فریم ورک net. شده که در اختیار برنامه نویسان و کاربران قرار گرفته است.
در پست های بعدی با کدنویسی به مفهوم بالا پی خواهید برد
پاسخ به:>> Learning WPF Full <<
