ادای نماز مستحبی به جماعت جایز نیست

سوال: اگر بعد از نماز متوجه شوند كه از اول نماز جماعت، اتصال صفوف برقرار نبوده است، نماز نمازگزاران چه حكمى دارد؟ ج) در فرض سوال نماز آنها صحیح است. (آیة الله خامنه ای دام ظله)

عدول از نماز جماعت به فرادی با داشتن عذر، در هر جای نماز، جایز است، ولی اگر این امر در حال اختیار و بدون عذر باشد نظر مراجع تقلید درباره‌ی آن، متفاوت است:

1. عده‌ای عدول را جایز دانسته، ولی اگر از ابتدا قصد عدول داشته باشد، آن را خلاف احتیاط استحبابی می‌دانند.[1]

2. گروهی نیز می‌گویند اگر از ابتدا قصد عدول نداشته باشد اشکالی ندارد، ولی اگر در ابتدای نماز قصد عدول کند، بنابر احتیاط، جایز نیست.[2]

3. برخی هم عدول از نماز جماعت به فرادا را بنا بر احتیاط، مطلقاً (خواه از اوّل تصمیم بر این کار داشته باشد یا در اثنای نماز) جایز ندانسته‌اند.[3]

شایان ذکر است، بر فرض عدم جواز عدول، اگر کسی نیت فرادا کند، نماز جماعت وی باطل شده است، ولی اگر به وظیفه شخصی که نماز فرادا می‌خواند عمل کرده باشد، نماز او به فرادا صحیح است.[4]

چند سوال از آیة الله مکارم شیرازی دام ظله:

پاسخ: باید آهسته بخواند.

پاسخ: هنگامی که برخاستند و آماده نماز شدند هر کس در هر جا باشد می تواند اقتدا کند.

پاسخ: احتیاط آن است که نماز را به تأخیر بیاندازید.

پاسخ: رکوع و سجده قبل از امام جایز نیست ولی سلام اشکال ندارد. هرچند بهتر آن است که بعد از امام باشد.

چند سوال از آیة الله سیستانی دام ظله:

پاسخ: در جماعت باید عدالت امام را احراز نمود.

پاسخ: مانعى ندارد.

پاسخ: عدالت و صحت قرائت امام باید احراز شود.

پاسخ: اگر موجب توهین به روحانى در محل نباشد اشکال ندارد.

پاسخ: در جماعت احراز عدالت و صحت قرائت امام لازم است.

چند سوال از آیة الله خامنه ای دام ظله:

جواب: نیّت جماعت لازم نیست ولى اگر بخواهد فضیلت نماز جماعت را درک کند باید قصد جماعت نماید.

جواب: صحیح نیست.

جواب: مکبّر بودن به قصد قربت کارى ارزشمند و داراى ثواب است ولى ثواب نماز جماعت اختصاص به شرکت در نماز جماعت دارد.

جواب: اشكال ندارد.

جواب: اشكال ندارد.

جواب: این عمل اگر تضعیف نماز جماعت و اهانت و بى‌احترامى به امام جماعت محسوب شود، جایز نیست.

پی نوشت:

[1]. آیات عظام امام خمینی، اراکی، خامنه‌ای، شبیری، فاضل، نوری، بهجت؛ ر.ک: امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، ج‌1، ص 777؛ امام خمینى، سید روح اللّٰه، نجاة العباد، ص 145

[2]. آیات عظام خویی، تبریزی، وحید؛ تبریزى، جواد، استفتائات جدید، ج‌2، ص 103، قم، اول، بی‌تا؛ وحید خراسانى، حسین، توضیح المسائل، ص 281، م 1431؛ امام خمینی، توضیح المسائل، ج‌1، ص 777.

[3]. آیات عظام گلپایگانى، صافى، سیستانی و مکارم؛ البته آیة الله مکارم شیرازی در این باره فتوا به عدم جواز می‌دهند.

[4]. امام خمینی، توضیح المسائل، ج‌1، ص 777، ذیل مسئله 1423.