مقالات توسعه پژوهش در پرستاري و مامايي

زمينه و هدف: رضايتمندي مادر از زايمان، به عنوان يک شاخص مهم از کيفيت مراقبتي مادر به حساب مي آيد و در بهداشت رواني خانواده و جامعه تاثير دارد و روحيه مادر در نتيجه نهايي فرآيند زايمان تاثيرگذار است. حمايت زائو توسط بستگانش مي تواند باعث کاهش اضطراب، تجربه يک زايمان با پيامد خوب و رضايتمندي مادر و همراهان را داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير حضور همراه بر رضايتمندي، اضطراب و درد زايمان در زنان نخست زاي مراجعه کننده به بيمارستان هاجر (س) شهرکرد انجام شده است.
روش بررسي: مطالعه حاضر، يک مطالعه نيمه تجربي است که در آن 60 نفر زن نخست زا واجد شرايط مراجعه کننده به زايشگاه بيمارستان هاجر (س) شهرکرد در سال 1389 به صورت تصادفي در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. 30 نفر در گروه آزمون اجازه حضور همراه داشتند و اقدامات معمول بخش را دريافت نمودند و 30 نفر در گروه شاهد تنها اقدامات معمول بخش را دريافت نمودند. ميزان اضطراب، درد، پيشرفت زايمان، آپگار دقيقه اول نوزاد، شروع شيردهي و رضايتمندي با چک ليست هاي تنظيم شده تا پايان زايمان مورد سنجش قرار گرفت. اطلاعات با کمک نرم افزار spss-16 و آزمون هاي آماري تي استيودنت و کاي - اسکوئر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: يافته هاي مطالعه نشان داد که حمايت فرد همراه حين زايمان به شکل معني داري باعث کاهش اضطراب آشکار، شروع زودرس تغذيه با شيرمادر و افزايش رضايت مادر از زايمان مي شود (p<0.05). از نظر طول فاز فعال زايمان، طول مرحله دوم زايمان، آپگار دقيقه اول نوزاد و درد بين گروه آزمون و شاهد اختلاف معني داري مشاهده نگرديد.
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي فوق مي توان نتيجه گرفت که حمايت همراه مي تواند باعث افزايش رضايت از زايمان، کاهش اضطراب و شروع به موقع تغذيه با شيرمادر شود.