مقالات توسعه پژوهش در پرستاري و مامايي

زمينه و هدف: افت تحصيلي به عنوان يکي از معضلات نظام هاي آموزشي در کليه کشورها مشاهده شده و تبعات روحي، رواني، خانوادگي و اجتماعي متعددي را براي دانشجويان به همراه دارد. اين مطالعه با هدف تعيين رضايت تحصيلي و برخي عوامل مرتبط با افت تحصيلي دانشجويان در دانشگاه علوم پزشکي گلستان در سال هاي 89-1387 انجام شد.
روش بررسي: اين مطالعه توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي، در دانشجويان ورودي 89-1387 دانشگاه علوم پزشکي گلستان ازطريق سرشماري 1393 پرونده مورد بررسي قرار گرفت که از اين تعداد، 80 نفر از دانشجويان که معيارهاي افت تحصيلي در اين مطالعه را داشتند، انتخاب شدند. داده ها از طريق پرسشنامه برگرفته شده از مطالعه مشابه که روايي و پايايي آن از طريق ضريب آلفاي کرونباخ (0.87) تاييد شده بود، با مشخصات دموگرافيک، تحصيلي و رضايت از تحصيل جمع آوري گرديد. تحليل هاي آماري با استفاده از آمار توصيفي و آزمون کاي دو صورت گرفت.
يافته ها: محدوده سني دانشجويان 39-19 سال بود. بيشترين فراواني افت تحصيلي به ترتيب در دانشجويان پزشکي با 45.3 درصد و پرستاري 17.3 درصد و بهداشت محيط با 10.7 درصد بود. از نظر رضايت 20 درصد رضايت خوب، 8 درصد متوسط و 72 درصد دانشجويان رضايت آموزشي ضعيف داشتند. بين ميزان رضايت آموزشي دانشجويان با متغير شغل پدر (P£0.019) و ميزان حمايت خانواده (P£0.010) و تعامل با مشاوره و استاد مشاور (P£0.010) ارتباط معني دار آماري مشاهده شد.
نتيجه گيري: داد ه هاي اين مطالعه نشان داد که متغيرهاي رشته، شغل پدر، حمايت خانواده، تعامل با استاد مشاور و داشتن رضايت تحصيلي از عواملي هستند که بر افت تحصيلي دانشجويان تاثيرگذار بوده است. به نظر مي رسد که در بهبود وضعيت آموزشي دانشجويان، حمايت هاي خانوادگي به همراه تعاملات مناسب استاد و دانشجو، در کنار امکانات، تسهيلات و فرصت هاي آموزشي دانشگاه بتوانند باعث پيشرفت يادگيري و رضايت از تحصيلي در دانشجويان شود.