مقالات توسعه پژوهش در پرستاري و مامايي

زمينه و هدف: آنژيوگرافي قلبي، يک روش تشخيصي و تصميم گيري درماني بيماري قلبي مي باشد که به صورت شايع در ايران انجام مي گيرد. بيماران به علت استراحت مطلق داشتن در تخت بعد از آنژيوگرافي، از کمر درد شکايت دارند. اين مطالعه با هدف تعيين عوامل مرتبط بر شدت کمر درد بيماران بعد از آنژيوگرافي قلبي در بيمارستان دکتر گنجويان دزفول در سال 1390 صورت گرفت.
روش بررسي: در يک مطالعه توصيفي – تحليلي از نوع همبستگي، تعداد 140 بيماري که کانديداي آنژيوگرافي قلبي بودند به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از چک ليست، مشخصات دموگرافيک شامل سن، جنس، شاخص توده بدني، سيگاري بودن، سابقه فشار خون، ديابتي بودن و مدت زمان آنژيوگرافي به عنوان متغيرهاي بالقوه بر شدت کمر درد ثبت گرديد و سپس در ساعات اول، دوم، چهارم و ششم بعد از آنژيوگرافي با استفاده از مقياس عددي درد ميزان شدت کمر درد بيماران اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و تست هاي آماري من ويتني و ضريب همبستگي اسپيرمن مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: از مجموع 140 بيمار، 67 نفر مرد، 64 نفر زن و 12 درصد سيگاري بودند. ميانگين سني نمونه ها 55.7±7.7 سال و ميانگين توده بدني 27.6±3.07 بود. هيچ کدام از نمونه ها سابقه کمر درد و آنژيوگرافي قبلي نداشتند . شدت کمر درد در ساعات اول، دوم، چهارم و ششم با سن، شاخص توده بدني و مدت زمان آنژيوگرافي ارتباط سنجش شد و در هيچ كدام از ساعات مورد بررسي، تفاوت معني دار آماري وجود نداشت، ولي بين جنس با ميزان کمر درد پس از آنژيوگرافي در ساعت اول (p=0.014) و در ساعت ششم (p=0.030) اختلاف معني دار بود، ولي در ساعات دوم، چهارم و ششم اين اختلاف معني دار نبود. بين مصرف سيگار و سابقه ديابت و فشار خون با کمر درد نيز اختلاف معني دار وجود نداشت.
نتيجه گيري: اين تحقيق نشان داد که پرستاران با آگاهي از عوامل مرتبط بر شدت کمر درد پس از آنژيوگرافي مي توانند در کاهش درد و ارتقاي راحتي بيماران کوشا باشند.