مقالات توسعه پژوهش در پرستاري و مامايي

زمينه و هدف: عفونت ادراري، شايع ترين عفونت باکتريال دوران بارداري است و به عنوان عامل خطري براي نتايج وخيم مادري و پري ناتال در نظر گرفته شده است؛ لذا اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط عفونت ادراري مادر با عوارض مادري و نوزادي در زنان باردار شهرستان اردبيل انجام شد.
روش بررسي: اين مطالعه مورد - شاهدي پس از ختم بارداري و به صورت گذشته نگر با بررسي اطلاعات ثبت شده در پرونده بارداري زنان در سال 1390 در شهرستان اردبيل انجام شد. 211 زن زايمان کرده که کشت ادرار آنها در دوران بارداري مثبت بود، به عنوان گروه مورد و 232 نفر که عفونت ادراري نداشتند، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. اطلاعات توسط پرسشنامه پژوهشگرساخته جمع آوري شد که شامل اطلاعات مربوط به نوزاد و بارداري فعلي بود. تجزيه و تحليل آماري توسط نرم افزار Spss-16 و با استفاده از آزمون هاي مجذور کاي، کروسکال واليس و فيشر تست انجام شد.
يافته ها: سن زير 25 سال (61.6 مقابل 56.5 درصد)، شاخص توده بدني 30 و بالاتر (18.3 مقابل 15.6 درصد)، بارداري اول (55 مقابل 49.8 درصد)، استفراغ شديد بارداري (14.8 مقابل 12.6 درصد)، فشارخون بالا (2.4 مقابل 1.3 درصد)، تکرر و سوزش ادرار (1.9 مقابل 0.9 درصد)، وزن کم زمان تولد (95.4 مقابل 93 درصد)، ناهنجاري مادرزادي (3.5 مقابل 1.8 درصد)، تغذيه با شير مصنوعي (6.5 مقابل 2.7 درصد) و مرگ نوزاد بعد از تولد (0.9 مقابل 0.0 درصد) در گروه عفونت ادراري بيشتر بود، ولي اختلاف از نظر آماري معني دار نبود. ابتلا به ديابت، پره اکلامسي، کم خوني، مرگ داخل رحمي و سقط جنين، نارسي و زردي نوزادي با عفونت ادراري رابطه آماري معني دار نداشت.
نتيجه گيري: مي توان نتيجه گرفت که شناسايي و درمان عفونت ادراري در زنان باردار شهرستان اردبيل مناسب بوده و منجر به کاهش عوارض مادري و نوزادي شده است، بنابراين نياز به تغيير شيوه غربالگري يا درمان نبوده و ادامه اين روند توصيه مي گردد.