مقالات توسعه پژوهش در پرستاري و مامايي

زمينه و هدف: کما، يکي از عوارض مهمي است که در نتيجه ضربه هاي مغزي ايجاد مي ‌شود. کما، مکانيسم هوشياري را به هم زده و توانايي افراد را براي پاسخ دهي به محيط اطراف کاهش مي دهد. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير تحريکات شنوايي سازمان يافته توسط پرستار بر طول مدت کما در بيماران مبتلا به ضربه مغزي صورت گرفت.
روش بررسي: اين مطالعه کارآزمايي باليني بر روي 40 بيمار ضربه مغزي بستري در بخش مراقبت ويژه مرکز آموزشي - درماني پنج آذر گرگان انجام شد. بيماران با تخصيص تصادفي وارد گروه کنترل و مداخله شدند. در گروه مداخله به مدت 10 روز، هر روز دو بار در شيفت هاي صبح و شب به مدت 15 دقيقه با صداي پرستار مرد تحريک شنوايي شدند. سطح هوشياري بيماران با ابزار GCS اندازه گيري شد و از نرم افزار SPSS و آزمون تي و آناليز واريانس براي تجزيه و تحليل استفاده شد.
يافته ها: ميانگين سن در گروه مداخله 28.20±11.49 سال و در گروه کنترل 27.80±13.22 بود. ميانگين سطح هوشياري در صبح روز اول قبل از شروع مداخله، در گروه مداخله 5.95±0.68 و در گروه کنترل 5.95±0.68 بود و اختلاف معني داري وجود نداشت. نتايج آزمون آماري نشان داد، در گروه تحريک شنوايي، بيماران از روز پنجم مطالعه از کما خارج شدند (8.25±1.19)، در حالي که در گروه کنترل در روز دهم مطالعه ميانگين 7.80±1.96 GCS بود.
نتيجه گيري: نتايج پژوهش مبين اين است که برگشت به هوشياري بيماران گروه مداخله در مقايسه با گروه کنترل زودتر بود. بنابراين به نظر مي ‌رسد تحريکات شنوايي سازمان يافته به بازگشت سطح هوشياري بيماران کمايي کمک کرده است.