مقالات توسعه پژوهش در پرستاري و مامايي

زمينه و هدف: کمردرد يکي از شايع ترين و پرهزينه ترين صدمات شغلي محسوب مي شود و پرستاري از جمله مشاغلي است که به علت ماهيت کاري با شيوع بالاي کمردرد همراه است. لذا هدف پژوهش حاضر، مطالعه ميزان شيوع کمر درد و ارتباط آن با مشخصات دموگرافيک و عوامل شغلي در پرستاران شاغل در بيمارستان هاي شهر اصفهان بود.
روش بررسي: در اين پژوهش توصيفي - همبستگي از بين کليه پرستاران بيمارستان هاي شهر اصفهان، 260 نفر به صورت تصادفي - طبقه اي انتخاب شدند که 244 نفر آنان در انجام پژوهش همکاري نمودند. متغيرهاي درد و ناتواني عملکردي به ترتيب توسط مقياس اندازه گيري بصري درد (VAS) و پرسشنامه ناتواني عملکردي اسوستري(ODQ)  اندازه گيري شد. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي و آمار استنباطي (تي مستقل و ضريب همبستگي) استفاده گرديد. سطح معني داري براي همه آزمون ها در نظر گرفته شد (p<0.05).
يافته ها: اين مطالعه نشان داد که 55 درصد پرستاران دچار کمردرد با شدت متفاوت بودند. همبستگي مثبت و معني داري بين کمردرد و ساعات کار ماهيانه (r=0.55)، کمردرد و ناتواني عملکردي (r=0.53)، کمردرد و سن پرستاران (r=0.30) کمردرد و سابقه کار (0.29) مشاهده شد (p=0.05). همچنين تفاوت معني داري بين ميانگين شدت کمردرد پرستاران مرد و زن نشان داده نشد.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده، 55.3 درصد از پرستاران شاغل در بيمارستان ها مبتلا به علائم و نشانه هاي مربوط به کمردرد مي باشند. لزوم بررسي همه جانبه و تدارک زمينه تعديل و اصلاح الگوي فعاليت هاي بدني اين قشر بيش از پيش احساس مي گردد.